ณ หอจิ่วซา
ในห้องรับรองที่อยู่ชั้นสองของหอจิ่วซายามนี้ มีไหสุราวางอยู่บนโต๊ะยาวเรียงราย กู้มู่เฉินไม่คิดว่าสหายของเขาจะต้อนรับสถานะใหม่ของเขาด้วยวิธีการเช่นนี้ เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยดื่มสุรามาตั้งแต่ไหนแต่ไร แล้วเขาจะสู้สหายที่ดื่มสุราจนคอทองแดงเช่นซูเยว่คงได้เยี่ยงไร กู้มู่เฉินรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก จะปฏิเสธก็ไม่ได้ จะยอมทำตามก็เกรงว่าท้องไส้จะพังไปเสียก่อน
“วันนี้เรามาดื่มเหล้าเหล่านี้แข่งกัน หากผ่านไปห้าไหแล้วเจ้ายังไม่สลบไปเสียก่อน ข้าจะยินดียอมรับเจ้าในฐานะว่าที่น้องเขย”
“ท่านพี่เขย…ข้าเป็นเพียงบัณฑิตจะสู้ท่านที่เป็นถึงนักรบได้เยี่ยงไร” กู้มู่เฉินแสร้งโอดครวญออกมา
“เจ้าไม่กล้าเช่นนั้นรึ” ซูเยว่คงยังไม่ยอมปล่อยผ่าน ในที่สุดกู้มู่เฉินก็ยอมแพ้ ทว่าเขาก็ยังมีข้อต่อรอง
“ห้าไหใช่หรือไม่” รองหัวหน้าองครักษ์หนุ่มยิ้มกว้างออกมาอย่างผู้ชนะพลางพยักหน้าขึ้นลง
“ก่อนออกจากจวนมา ข้ายังไม่ได้ก
