ทันทีที่สองร่างสอดประสานกันดั่งฉินเส้อ เสียงครางต่ำก็ดังขึ้นปะปนไปกับเสียงของเตียงที่ดังเอี๊ยดอ๊าด กว่าเมฆจะเคลื่อน น้ำค้างจะพรมก็ทำเอาทั้งสองร่างพากันไร้เรี่ยวแรงกันเลยทีเดียว ชายหนุ่มถอดถอนตัวตน แล้วผละกายไปนอนแผ่หลาอยู่ข้างกายสตรีงาม เขายอมรับเลยว่าสตรีเช่นหลูเจียงหลีนั้น เหมาะสมยิ่งนักที่จะเป็นสตรีเพื่อให้เขาได้ระบายอารมณ์ ยามนี้ความขุ่นเคืองที่อีกฝ่ายทำงานล้มเหลวซ้ำๆ จึงค่อยๆ บางเบาลงไป
หลังจากอาบน้ำและสวมใส่อาภรณ์เรียบร้อยแล้ว ทั้งสองจึงกลับมานั่งคุยกันเช่นเดิม กู้อี้เหวินอารมณ์ดีขึ้นมาก เขายกชาขึ้นมาดื่มพลางมองไปยังใบหน้างามของหญิงสาว รูปโฉมและอารมณ์รักของนางไม่มีสิ่งใดด้อยเลย คงจะมีเพียงแค่นางเป็นบุตรีที่เกิดจากอนุภรรยาเท่านั้น ที่ทำให้เขาไม่อาจให้นางมาอยู่ข้างกายอย่างเปิดเผยได้ จนกว่าเขาจะได้แต่งงานกับสตรีที่ตระกูลมีอำนาจสักคน
“เพราะเหตุใด ท่านพี่อี้เหวินถึงอยากให้ข้าเข้าไปผูกไม
