ในช่วงเช้าก่อนจะไปมหาลัย อินทัชแวะห้องของพู่กันก่อนเพื่อดูอาการอีกฝ่าย จากที่หลายวันมานี้พู่กันเป็นไข้จนหยุดเรียนไป เขาเลยมาช่วยเฝ้าดูอาการอีกคนเป็นระยะ
เช้านี้อินทัชแวะซื้อข้าวใกล้ๆคอนโดมาให้คนตัวเล็กเพื่อที่อีกฝ่ายจะได้กินยา รายนั้นเองก็ยิ้มแป้นหน้าบานเพราะได้พยาบาลดี
"อินจ๋า ป้อนหน่อยสิ อ้ำๆ"
พู่กันยังคงรับบทเจ้าแมวตัวน้อยออดอ้อนอินทัชในทุกครั้งที่มีโอกาส ส่วนอินทัชเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรยอมตามใจอีกคนทุกครั้งไป
วันนี้เขายังคงหิ้วอาหารย่อยง่ายๆมาให้พู่กันเช่นเคย ไม่ว่าจะเป็นพวก โจ๊ก ข้าวต้ม หรือเกาเหลา ยังไงซะคนป่วยกินอะไรง่ายๆก็น่าจะดีกว่า
แม้พู่กันจะรู้สึกว่าอาหารจำพวกนี้ช่างจืดชืดไร้รสชาติยิ่งกว่าอะไรดี แต่เพราะคนที่เอามาให้เป็นอินทัช อีกทั้งเจ้าตัวยังคอยดูแลปรนนิบัติดีป้อนข้าวป้อนน้ำให้ พู่กันจึงเป็นเด็กดีรับฟังอีกคน
เจ้าของดวงตามีนิลมองตามหนุ่มผิวสีน้ำผึ้งไม่วางตา แม้จะไม่ได้สนิ
