วันต่อมา
ฉันนอนไม่หลับหรือพูดว่านอนน้อยน่าจะถูกต้องกว่า เพราะมัวแต่ชั่งน้ำหนักเรื่องของแทนกายกับทีสิตว่าควรจะทำยังไงกับมันดี ถ้าฉันเลิกล้มเอาตอนนี้ สิ่งที่ทำมาเกือบเดือนเพื่อให้ทีสิตไว้วางใจก็จะล้มเอาง่ายๆ ถามว่าเขาจะเจ็บกับเรื่องฉันมั้ย? ก็แค่อาจจะ... แต่ถ้าเขาเจอสถานการณ์แบบฉันมันคือการหักหน้าแบบจังๆ ไง!
ถึงจะไม่เสียใจเพราะไม่ได้รักฉันมาก แต่อย่างน้อยก็ต้องมีเงิบบ้างแหละ จริงมั้ย?
ทีสิตเคยบอกว่าผู้ชายอยู่ได้ด้วยเกียตริยศและศักดิ์ศรี ถ้าอย่างนั้นฉันจะเป็นคนเหยียบย่ำและทำลายให้จมดินเลย!
ถ้าไม่ติดว่าฉันกลัว... กลัวจะสูญเสียคนๆ นึงที่จริงใจกับฉันมากกว่าใครๆ บนโลก และคนๆ นั้นคือแทนกาย บอกตามตรงว่าตอนนี้ฉันก็ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าฉันจะก้าวเดินไปทางไหนดี ก็เลยได้แต่อยู่แบบนี้เรื่อยๆ
“เหม่ออะไรคะ?”เสียงแทนกายพูดแทรกขึ้นมาทำให้ฉันเริ่มดึงตัวเองกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง ฉันกับแทนกายกำลังนั่งกิ
