“กาย... แทนกายเหรอ?” เธอว่าพลางสบนัยน์ตาผมทำเอาผมถอนหายใจยาวๆ เออ เอาเข้าไปเมื่อวานก็นึกว่าจำได้แล้ว ทำกับคนอื่นเค้าขนาดนั้นยังจะมาแอ๊บลืม!
“ค่า บอกไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะที่เคยเรียนมอปลายด้วยกันไงค่ะ” ผมเบ้ปากแล้วโยนหมอนคืนไปเบาๆ เก้าหรี่ตามองมาอย่างไม่ไว้ใจก่อนจะสำรวจรอบตัว ไม่ได้มีท่าทีตกใจหรือโวยวายจนเกิดเหตุ เธอเป็นคนฉลาดและผมคิดว่าเธอฉลาดพอที่จะประเมินสถานการณ์ความน่าจะเป็นตอนนี้ได้
“ขอบใจนะ” เก้าว่าเสียงเรียบไม่ติติงอะไรผมอีกเป็นเหตุให้ความชั่วช้าเริ่มครอบงำผมอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรค่า เปลี่ยนจากคำขอบใจเป็นหอมแก้มกายหนึ่งทีได้ป่ะ >OOOOOO “กายจีบเก้าได้ป่ะ?”
ความคิดก็มีเสียงซะแล้ว..
