ตอนที่ 1 เจ็บปวดและเกลียด

1090 Words

EP01 @แอสตัน อินซีเรีย เสียงฝนกระทบในหูฟังดังสนั่นไม่อาจดึงความสนใจของมิเกลได้เธอเดินตรงดิ่งมาที่โรงอาหารเพื่อที่จะกินข้าวแต่หางตาก็ไปเห็นเข้ากับเหตุการณ์อะไรบางอย่างที่เกิดขึ้น มือเล็กถอดหูฟังออกแล้วมองไปก็เห็นคนกำลังมีเรื่องกันเธอยืนมองนิ่งท้าวกำลังจะก้าวเดินหนีแต่กลับเห็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่งที่เธอหกล้มหัวกระแทกกับมุมโต๊ะ “ฉันว่าเธอออกมาก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะโดนลูกหลง” มิเกลเข้าไปพยุงร่างผู้หญิงที่ล้มโดยตอนนี้ไม่ได้มีใครสนใจพวกเธอ “อื้อ” มุกดาขานรับแล้วลุกขึ้นก่อนที่ทั้งสองจะเดินออกมาจากบริเวณที่เกิดเหตุ “ไปทำแผลก่อนมั้ย” “มีที่ทำแผลอยู่แถวนี้ด้วยหรอ” มุกดาถามออกไปทำให้มิเกลเริ่มงุนงงแต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรออกไปและตอบในสิ่งที่มุกดากำลังสงสัยดูทรงแล้วมุกดาน่าจะเป็นเด็กใหม่ของที่นี้ “ของคณะเราไง” “ไปทำหน่อยก็ดี” มุกดาใช้ปลายนิ้วแตะที่แผลของตนเองพอเธอเห็นเลือดก็เลยตอบออกมาแบบนั้น “เดี๋ยวฉันทำให้” มิเกลพูดจบก็เดินนำหน้ามุกดาไปที่ห้องปฐมพยาบาลของคณะและในขณะที่เดินมุกดาก็ถามออกมา “นี่ เธอชื่ออะไร” “มิเกล” หญิงสาวตอบกลับไปอย่างไร้อารมณ์และสีหน้าเรียบนิ่งทำให้คนถามหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยเพราะคิดว่ามิเกลไม่อยากมีสัมพันธ์มิตรที่ดีด้วย “ฉันมุกดานะ” “อืม ระวังตัวจากผู้ชายคนนั้นด้วยล่ะ” มิเกลเตือนเพราะกลุ่มนั้นมีแต่คนอันตรายเท่าที่เธอรู้จักโดยเฉพาะผู้ชายที่ชื่อฟีฟ่า มิเกลเข้ามาเรียนที่มหาลัยแห่งนี้โดยไม่รู้เลยว่าแฟนเก่าของเธอก็เรียนอยู่ที่นี้ด้วยเธอพยายามหลบหน้ามาตลอดและพยายามทำตัวให้ไร้ตัวตนมากที่สุดเพื่อที่ฟีฟ่าจะได้จำไม่ได้ มิเกลไม่อยากให้กลับมาเจอกันอีกเพราะเธอเกลียดเขา “ถึงแล้ว” พอมาถึงที่ห้องปฐมพยาบาลเธอก็เอ่ยบอกแล้วผลักประตูเข้าไปข้างในก่อนจะเดินไปลงชื่อและหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมาพร้อมกับหย่อนตัวนั่งลงที่เตียง “เกลเรียนอยู่คณะเดียวกันหรอ” มุกดาหย่อนตัวนั่งลงแล้วถาม สายตาจับจ้องการกระทำของมิเกลไปด้วย “อืม” มิเกลตอบแล้ววางอุปกรณ์ทำแผลไว้ข้างกายตนเองก่อนจะเริ่มหยิบสำลีก้อนออกมาแล้วทาแอลกอฮอล์ลงเพื่อที่จะล้างแผล “เราเป็นเด็กใหม่พึ่งเข้ามาเรียนที่นี้” “รู้แล้ว” “ขอบคุณนะที่ช่วยเรา” รอยยิ้มจางคลี่บนใบหน้ามุกดาในขณะที่มิเกลกำลังค่อยๆ เช็ดคราบเลือดที่ศีรษะให้ด้วยความเบามือ “ไม่เป็นไร” เธอตอบออกไปแค่นั้นบทสนทนาระหว่างทั้งสองคนเลยเงียบมิเกลค่อยๆ ทำแผลไปตามขั้นตอนจนเสร็จเรียบร้อยก็หยิบพาสเตอมาติดให้ ทำทุกอย่างแล้วก็เดินเอาอุปกรณ์ไปเก็บก่อนจะเดินออกจากห้องมุกดาก็เรียกไว้เสียก่อน “เดี๋ยวเกล” เธอหยุดชะงักแล้วหันหน้ากลับไปมองมุกดาที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม “มีอะไร” “เราขอเป็นเพื่อนกับเกลได้มั้ย เรามาที่นี้เราไม่มีเพื่อนเลย” “แล้วแต่” มิเกลตอบปัดๆ แล้วเดินออกมาจากห้องปฐมพยาบาลเธอไม่ค่อยอยากมีเพื่อนเท่าไหร่เพราะมีโลกส่วนตัวสูงบวกกับไม่อยากมีตัวตนในมหาลัยแห่งนี้ด้วยเรียนไปให้มันจบแล้วออกไปทำงานนั้นคือสิ่งที่ต้องการ ส่วนผู้หญิงคนเมื่อกี้มิเกลถูกชะตาเลยเข้าไปช่วยและคิดว่าเธอคงไม่นำความเดือดร้อนอะไรมาให้ตนเองเลยเข้าไปช่วย คนตัวเล็กยืนหลบอยู่ตู้ล็อกเกอร์เพื่อรอให้มุกดาออกมาก่อนที่เธอจะแอบตามไปเพราะอยากรู้ความสัมพันธ์ว่ามุกดาเกี่ยวข้องอะไรกับฟีฟ่าไหม แต่พอเดินตามมาเรื่อยๆ เธอก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับฟีฟ่าเลยคนที่เกี่ยวข้องคือเอ็มเจมากกว่า พอรู้ว่ามุกดาคงไม่นำความเดือดร้อนอะไรมาให้ตนเองเลยเลือกที่จะเดินปลีกตัวไปที่อื่นมิเกลเดินมาที่หลังตึกแล้วเอนหลังพิงกับผนังก่อนจะหยิบมวลบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ เธอจะสูบเฉพาะเวลาที่เครียดหรือคิดอะไรฟุ้งซ่านไม่ได้สูบจัด มือเรียวหยิบไฟแช็กขึ้นมาแล้วจุดสูบเธอยืนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยแล้วหยิบหูฟังขึ้นมาฟังเพลงพร้อมกับปิดเปลือกตาลงจนรู้สึกจิตใจสงบมากขึ้นก็ทิ้งมวลบุหรี่ลงพื้นพร้อมกับใช้เท้าขยี้ มิเกลเดินเข้ามาในห้องนํ้าที่ไม่ค่อยมีคนเข้ามานักแล้วจัดการบ้วนปากล้างมือดับกลิ่นบุหรี่แต่ในขณะที่เธอกำลังยืนจ้องมองตนเองอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้น “พี่แน่ใจนะคะว่าตรงนี้ไม่มีคน” “ไม่มีแน่นอนเชื่อพี่” “งั้นก็ดีค่ะ” เสียงผู้ชายคนนั้นเป็นฟีฟ่าและผู้หญิงด้วยความที่ไม่อยากเจอหน้ามิเกลเลยเข้าไปหลบในห้องนํ้าห้องสุดท้ายและเสียงล็อกประตูทางเข้าห้องนํ้าจากด้านในก็ดังขึ้น ตามด้วยเสียงประตูที่ดังข้างห้องเธอ “ใจเย็นๆ สิคะ พี่ฟีฟ่า อื้อ!” “พี่ไม่ไหวแล้ว” “อ๊ะ!” เสียงของสองคนนั้นเธอได้ยินชัดมิเกลเร่งเสียงเพลงแล้วหลับตาไม่อยากรับรู้และรำคาญกับเสียงนั้นสิ้นดี พอรู้สึกว่าช่วงเวลาผ่านไปได้ไม่นานเธอก็ลืมตาขึ้นสายตาเหลือบมองเห็นซองถุงยางที่มันโดนเท้าเลื่อนมาฝั่งห้องนํ้าที่เธอยืนอยู่ มิเกลทนไม่ไหวเลยเปิดประตูออกมาเบาๆ แล้วหยุดยืนหน้ากระจกเธอหยิบลิปสติกออกมาแล้วเขียนลงที่หน้ากระจกตัวใหญ่เป็นคำว่า ‘ทุเรศ’ เขียนเสร็จก็เดินออกมาจากห้องนํ้าทันทีทั้งเจ็บและแค้นกับผู้ชายสารเลวคนนี้… _____________________ เปิดมาก็เหี้ยเลยพระเอกช้านนนนน ***นิยายเรื่องนี้อาจมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตัวละครนะคะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคั้บ!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more