ตอนนี้เธอไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย? เธอสงสัยขณะที่เธอนั่งอยู่บนม้านั่งในสวนสาธารณะแห่งหนึ่งหลังจากเดินมาได้สักพัก เธอไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหน แล้วเธอควรจะไปที่ไหน?
เธอมองไปยังเด็ก ๆ ที่กำลังวิ่งเล่นรอบ ๆ สวนสาธารณะ จนกระทั่งพวกเขาแต่ละคนหายไปจากที่นั่น กลับไปยังบ้านของพวกเขา
เธอนั่งอยู่ที่นี่คนเดียว รู้สึกมึนงง พยายามคิดปลอบใจตัวเอง ทุกอย่างจะโอเค เดี๋ยวมันก็ผ่านไป แต่จิตใจของเธอกรีดร้องซ้ำ ๆ ว่าเธอกำลังจะตายอย่างเดียวดาย…
“เราพบเธอแล้ว!” เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น ปลุกให้เธอตื่นจากภวังค์ เลือดในกายของเธอเดือดพล่าน เธอหันหลังกลับและมองไปที่ชายสามคนซึ่งกำลังวิ่งมาหาเธอ เธอจำพวกเขาได้ว่าเป็นบอดี้การ์ดของบิลลี่แด๊ดของเธอ และปืนในมือของพวกเขาทำให้เธอคิดว่าพวกเขาคงไม่ได้มารับตัวเธอกลับไป
สัญชาตญาณการเอาชีวิตรอดเริ่มสูบฉีด
เธอลุกขึ้นยืนแล้วเริ่มวิ่งหนีจากพวกเขา ขณะที่เธอวิ่งและวิ่งอย่างเหนื่อยหอบ
