หญิงสาวรู้สึกเหมือนกับว่ามีใครบางคนกำลังบีบคอของเธออยู่ เธอจึงรู้สึกหายใจไม่ออกอีกครั้ง
“คุณรู้ไหมว่าเธอผิดเรื่องอะไร?” น้ำตาของหญิงสาวไหลอาบแก้ม พลางจ้องมองนัยน์ตาสีน้ำตาลช็อกโกแลต
“เพราะเธอตกหลุมรักสัตว์ประหลาด… และฉันก็เหมือนกัน ฉันตกหลุมรักสัตว์ประหลาดอย่างคุณ” อลิเซียน่าพึมพำอย่างอ่อนแรง พลางร้องไห้จนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้
“แล้วมันตลกมากแค่ไหนคุณรู้ไหม?” อลิเซียน่าคุกเข่าลง เธอหลับตาและซ่อนใบหน้าของเธอไว้ในฝ่ามือ ปล่อยให้ตัวเองร้องไห้โดยไม่คิดสนใจสิ่งรอบตัว ความเจ็บปวดที่กำลังเผชิญมากมายเกินไป ราวกับมีคนบีบหัวใจให้เจ็บปวดจนหายใจได้ลำบาก
“ตลอดเวลา...” อลิเซียน่าเริ่มสะอื้นและเงยหน้าขึ้นมองเขา
“ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณเกลียดฉันเพราะคุณคิดว่าฉันฆ่าเธอ ลูก้า!” อลิเซียน่าสะอื้นหนักมากกว่าเดิมจนเธอเหนื่อยหอบ
“ทุกคนไม่เชื่อว่าจะมีมัมที่ไหนที่สามารถฆ่าลูกสาวของตัวเองได้” อลิเซียน่าตะโกน
