ตอนที่ 4.2

1392 Words

อลิเซียน่าลืมตาตื่นพลางมองไปรอบ ๆ ตัวอย่างงุนงง ห้องที่เธออยู่ตอนนี้แตกต่างจากครั้งสุดท้ายที่เธอจำได้ก่อนหมดสติ เพียงครู่เดียวดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความกลัว จากนั้นมองสังเกตอย่างละเอียดอีกหน ผ้าห่มที่คลุมอยู่บนร่างกายมีลวดลายแบบเดียวกับผ้าห่มในห้องนอนของเธอ หญิงสาวสลัดผ้าห่มออกมองเสื้อผ้าซึ่งถูกเปลี่ยนไม่เหมือนที่เธอสวมใส่วันนั้นผนังรอบด้านรวมถึงการตกแต่งก็บ่งบอกว่ามันเป็นห้องนอนของเธอ หญิงสาวถอนหายใจและผุดรอยยิ้มโล่งใจบนริมฝีปาก มันเป็นแค่ความฝัน… ความฝันที่น่ากลัว… และตอนนี้ก็จบลงแล้ว… อลิเซียน่ายืนขึ้นแต่เธอเกือบจะทรงตัวไม่อยู่ ในใจก็คอยแต่พร่ำขอบคุณที่มันเป็นเพียงความฝัน โครี่ยังมีชีวิตอยู่ และเธอไม่เคยพบกับซีโม่ เธอแค่คิดไปเอง หญิงสาวพยายามสร้างความมั่นใจ เธอลูบแขนไปมาเพื่อทำให้ตัวเองรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องจริง สัมผัสของซีโม่และลมหายใจอุ่นร้อนของเขาที่เป่ารดต้นคอของเธอ มันรู้สึกเหมือนจริงมากเกินไป ทว่าตอนนี้เธอได้ตื่นขึ้นมาจากความฝันที่คล้ายจะหลอกหลอนเธอไปตลอด เธอไม่อยากจินตนาการเลยว่ามันจะเป็นอย่างไรถ้าโครี่ตาย เธอไม่ต้องการผ่านความยากลำบากแบบนั้นอีกแล้ว… มันยากสำหรับเธอที่จะยิ้มต่อหน้าทุกคนตลอดทั้งวัน… ยากสำหรับเธอที่จะทำตัวเหมือนเด็กเหลือขอที่ไม่มีใครรัก… ยากสำหรับเธอที่จะทำตัวเหมือนไม่มีอะไรส่งผลกระทบต่อเธอ… เมื่อทั้งหมดนี้เป็นเรื่องโกหก เธอถูกทำร้ายภายในและนั่นคือความจริงที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ชีวิตที่น่าสังเวช เธอแตกสลายเกินกว่าจะซ่อมแซมได้ และหญิงสาวไม่ต้องการให้ใครรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอได้แสร้งทำมาตลอดชีวิต และเธอก็พร้อมจะทำแบบนั้นต่อไป ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอก้าวเท้าห่างจากเตียง กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ จังหวะนั้นหางตากลับเหลือบเห็นเงาสะท้อนภาพของตัวเองบนกระจกหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง หญิงสาวปรี่เข้าไปประชิด ก่อนดวงตาของเธอจะเบิกกว้างขึ้นมา ตามด้วยน้ำตาซึ่งเอ่อท้นร่วงพรู ใบหน้าซีดเผือดลงทันทียามมองเห็นผ้าพันแผลที่คอตัวเอง มันไม่จริง! เธอสั่นศีรษะระรัวเป็นการปฏิเสธ และเริ่มฉีกผ้าพันแผลออกอย่างบ้าคลั่ง บาดแผลยังไม่หายสนิทดีจึงมีเลือดไหลย้อยลงมาตามลำคออีกหน ของเหลวสีแดงหยดซึมหายไปในเสื้อสเวตเตอร์ จนคอเสื้อเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม เธอกรีดร้องเสียงดัง ได้แต่สั่นศีรษะซ้ำ ๆ ด้วยไม่ต้องการที่จะยอมรับว่าโครี่ตายแล้ว! เขาตายไปแล้ว เธอไม่อาจทนรับความจริงนั้นได้ หญิงสาวกวาดทุกอย่างบนโต๊ะทิ้งราวกับต้องการระบายอารมณ์อันคับแน่นในอก ทั้งขวดน้ำหอมราคาแพงและครีมบำรุงผิวแบรนด์ดังทั้งหลาย ของทุกอย่างตกลงบนพื้นจนแตกกระจาย อลิเซียน่าต้องการที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง เช่นเดียวกับทุกคนที่พยายามทำลายเธอ หญิงสาวกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งด้วยความเจ็บปวด ประตูห้องของเธอถูกเปิดออกพร้อมคนคนหนึ่งก้าวเข้ามา เธอไม่ได้หันไปมองว่าใคร หญิงสาวไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ทำไมทุกคนถึงยืนกรานที่จะเอาทุกอย่างและทุกคนไปจากเธอ หญิงสาวรู้สึกว่าลมหายใจติดขัด ในหัวก็เหมือนกำลังจะระเบิด เธอดึงทึ้งเส้นผมอย่างแรงเพื่อลดความเจ็บปวดทรมานที่กำลังรู้สึก แม้มีคนจับแขนเธอไว้ แต่เธอไม่สนใจ ยังคงปัดป่ายมืออย่างสะเปะสะปะด้วยความโกรธแค้น กระทั่งมีคนกอดเธอไว้และกดใบหน้าของเธอให้จมหายเข้าไปในแผงอกกว้างของเขา “ทุกอย่างจะดีขึ้นเซียน่า” เขากระซิบ พยายามที่จะปลอบใจ ครั้นได้ยินเสียงอันอบอุ่นอ่อนโยนเธอจึงหยุดดิ้นรน พลางซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดเขา น้ำตาของเธอรินไหลไม่ขาดสาย เขาตบหลังเธอเบา ๆ ทำให้เธอสงบ เลือดที่ไหลจากคอเธอก็เลอะเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา แต่อีกฝ่ายกลับไม่ให้ความสนใจเช่นกัน เธอไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานมากแค่ไหน ขณะที่เธอร้องไห้อยู่กับอกแกร่ง เขายังคงกอดเธอแน่นด้วยรู้ว่าเธอกำลังแตกสลาย ไม่มีสิ่งใดจะสามารถปลอบใจเธอได้ สองขาของหญิงสาวอ่อนแรงจนต้องทรุดตัวลงกับพื้น เขาจึงทิ้งตัวลงนั่งเคียงข้างเธอ เขาจะไม่ปล่อยให้เธอทนทุกข์อยู่คนเดียว กระทั่งน้ำตาหยุดไหล อลิเซียน่าถึงได้เงยหน้าจ้องมองใบหน้าของอีกฝ่าย “แดนนี่” เขาแสดงอารมณ์เช่นมนุษย์ปกติ เธอมีความสุขมากและคงจะวิ่งไปบอกโครี่ทันที ว่าแดนนี่ทำตัวเหมือนมนุษย์อีกครั้ง ทว่าตอนนี้โครี่ไม่อยู่แล้ว เขาตายแล้ว… แดนนี่ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาบนแก้มของเธออย่างช้า ๆ สภาพเช่นนี้ของหญิงสาวมันกำลังทำร้ายเขา ข่าวคราวการตายของโครี่ทำให้เขาเสียใจมาก เพราะโครี่ก็เป็นเพื่อนกับเขามาตั้งแต่เด็ก โครี่เป็นเหมือนพี่ชายที่ดูแลเขามาตลอดหลายปี พวกเขาผ่านการฝึกฝนอันหฤโหดมาด้วยกัน โครี่อยู่ที่นั่นเสมอเพื่อแดนนี่ แต่แล้วโครี่ก็ปล่อยให้เขาต้องทนทุกข์อยู่คนเดียวเช่นเดียวกับอลิเซียน่า หลังโครี่จากไป แดนนี่ต้องรับบทเป็นมือขวาของบิลลี่ บรูโน เขาต้องทำงานสกปรกทั้งหมดตามคำสั่ง เขาไม่สามารถแสดงอารมณ์ได้ เขาเกลียดโครี่ในตอนแรก แต่แล้วเขาก็ค้นพบสาเหตุว่าทำไมโครี่ถึงทิ้งพวกเขาไป เขาค้นพบเกี่ยวกับการเสียสละของโครี่ ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนหัวใจของตนเองกำลังฉีกขาดทุกวัน เขาไม่เคยไปพบโครี่อีกเลยตอนที่โครี่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่ใช่เพราะเขาไม่ต้องการเจอหน้าโครี่ แต่เพราะเขาไม่มีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับโครี่อีกต่อไป ตอนนี้เขาเสียใจที่ไม่ได้คุยกับโครี่มาหลายปี แดนนี่ต้องการพบโครี่และบอกว่าตนเสียใจมากแค่ไหน แต่เขาไม่สามารถทำได้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเขาต้องเห็นอลิเซียน่าตกอยู่ในความทุกข์ทรมาน เธอแตกสลายเหมือนเขาและแดนนี่เกลียดความจริงที่ว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย เขาต้องทำให้โครี่ภูมิใจ การเสียสละทั้งหมดของโครี่จะต้องไม่สูญเปล่า แม้ว่าเขาจะต้องเสียสละอลิเซียน่า ผู้หญิงที่เขารักมาตลอดชีวิต เขาก็จะทำมัน แต่เขาเคยภาวนาให้สิ่งต่าง ๆ ไม่เป็นเช่นนี้ ชายหนุ่มต้องการให้พวกเขาเป็นแค่คนปกติในวัยยี่สิบปีกว่า ๆ เขาไม่ต้องการเป็นสัตว์ประหลาดไร้หัวใจ คอยภาวนาให้ตัวเองไม่ใช่คนชั่วร้าย ภาวนาให้อลิเซียน่าไม่ใช่ลูกสาวของบิลลี่… แต่มันเป็นไปไม่ได้ ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์พลางมองอลิเซียน่าที่ดูอ่อนล้ามาก เธอทิ้งน้ำหนักพิงตัวเขาไว้ น้ำตาของเธอยังไหลไม่หยุด ใบหน้าซีดเซียว ดวงตาบวมแดงเนื่องจากการร้องไห้เป็นเวลานาน เธอดูโทรมเซียวลงราวกับป่วยหนักภายในวันเดียว... มันน่ากลัวมากที่ความเสียใจทำให้คนคนหนึ่งต้องทุกข์ทรมานถึงขนาดนี้ เขาลากนิ้วหัวแม่มือไปตามเส้นผมนุ่มของหญิงสาวอย่างช้า ๆ จ้องมองดวงตาซึ่งปิดสนิทเพราะกำลังหลับใหลอยู่ในห้วงนิทรา เขาห้ามตัวเองไม่ให้โน้มตัวลงไปจูบเธอ เขาไม่สามารถทำแบบนั้นได้ เธอไม่ใช่ของเขาและเขาไม่มีสิทธิ์

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more