ตึก
ตึก
เสียงสองเท้าหยุดเดินพร้อมกับหันไปมองหน้าหญิงสาวแววตาไม่พอใจ
"เธอเดินตามใครไป"
"..." เจ้าของใบหน้าสวยก็ชะงักมองคนตัวสูงนิ่ง อย่างไม่คิดว่าเขาจะเห็น
"เธอเดินตามใคร"
"เปล่า..."
"โกหก! ก็ฉันเห็นว่าเธอเดินตามใครไปอยู่ ไอ้ผู้ชายคนนั้น..."
"นายเห็นเขางั้นเหรอ"
"เออ! มันเป็นใคร" มาร์ตินมองหน้าถาม
"ไม่รู้" ปากเล็กตอบกลับไปตามตรง
"ไม่รู้แล้วจะเดินตามมันไปได้ยังไงฮะ! อย่ามาโกหก หรือว่าเธอ..." ยังไม่ทันที่เจ้าของใบหน้าหล่อจะพูดจบ
"มาร์ติน" ก็มีเสียงของหญิงวัยกลางคนเอ่ยขึ้น ซึ่งก็คือโรสรินที่เดินมาเจอลูกชายตัวเองยืนอยู่กับ...
"หนูริชชี่" แม่มาร์ตินรีบเดินเข้าไปพูดคุยกับว่าที่ลูกสะใภ้คนโปรดทันที
"ป้าก็นึกว่ามาร์ตินมาอยู่กับใคร...ดีนะที่เป็นหนู" ว่าแล้ว โรสรินก็ดึงร่างบางเข้าไปกอดอย่างที่ชอบทำเวลาเจอ
"ตัวหอมเหมือนเดิมเลยลูก" หญิงวัยกลางคนเอ่ยบอก
"เหอะ หอมตรงไหน" ปากหนาพูดขึ้นด้วย
