วันต่อมา...
"ฉันกลับก่อนนะ" เสียงเดลหันมาเอ่ยบอกฉันขึ้น
"อืม กลับดี ๆ นะ" ฉันยิ้มตอบกลับไป เมื่อคืนเดลแวะนอนด้วยน่ะ อย่างที่รู้กันอยู่ว่าฉันเจอเรื่องแย่ ๆ มา เพื่อนเองก็เช่นกัน เพียงแค่ฉัน...อาจจะแย่กว่าหน่อย
"อย่าลืมกินข้าวด้วยล่ะ รู้ไหม" เจ้าของใบหน้าเล็กกำชับ
"รู้แล้ว" หึ อย่างน้อยก็ยังมียัยนี่สินะที่คอยเป็นห่วงฉันอยู่ตลอด
"ไปละ บาย"
"..." ฉันก็ยืนโบกมือให้เพื่อนตัวเอง ก่อนจะหันกลับเดินไปนั่งยังโซฟากลางห้องด้วยสีหน้านิ่งเรียบ
เงียบ มีเพียงแต่ความเงียบเท่านั้นที่เข้าปกคลุม
ฉันก็เอาแต่นั่งนิ่งนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นไปจนกระทั่ง...
ครืดดด ครืดดด เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น
แม่
"..." สายตาฉันก็ชะงักนิ่งไปกับชื่อปลายสายที่โทรเข้ามา
และสุดท้าย...ฉันต้องกดรับมัน
ติ๊ด
(แต่งตัวรึยัง)
"คะ?"
(ฉันไลน์ไปไม่เห็นรึไง)
"ไม่เห็น...ค่ะ" เพราะฉันแทบไม่ได้จับโทรศัพท์ตัวเองเลยตั้งแต่เมื่อคืนท
