หญิงสาวส่ายหน้าดิกด้วยความหวาดกลัว และก่อนที่ภามินจะทันได้ทำอะไรมากไปกว่านั้น ประตูห้องนอนของหล่อนก็ถูกเคาะขึ้นเสียก่อน
“หนูรำไทย ป้าเองจ้ะ”
ภามินตวัดสายตามองไปที่ประตูห้องอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหันมาคาดโทษผู้หญิงที่นั่งหน้าซีดตัวสั่นอยู่บนเตียงเสียงเลือดเย็น
“ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ สักวันฉันจะทำให้เธอหายคันไปตลอดชีวิต”
แล้วภามินก็เดินดุ่มๆ ตรงไปยังประตูห้อง และเปิดมันออกทันที จากนั้นก็ก้าวยาวๆ เดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง โดยมีสายตาที่เต็มไปด้วยความงงงวยของป้าทับทิมที่มองตามไปจนลับสายตา
“คุณภาม... มาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไงเนี้ย”
หญิงวัยกลางคนพึมพำด้วยความมึนงง ก่อนจะตัดสินใจเดินข้ามธรณีประตูห้องเข้าไป และก็ได้เห็นรำไทยนั่งหน้าซีดเผือดอยู่บนเตียง
“คุณภามทำอะไรหนูรำไทยหรือเปล่าจ๊ะ”
รำไทยส่ายหน้าดิก พยายามเก็บซ่อนพิรุธทุกอย่างเอาไว้อย่างมิดชิด
“ไม่... ไม่นี่จ๊ะป้า ไม่มีอะไรเลย”
แม้ว่าค
