สาวน้อยช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าสี่เหลี่ยมคมสันอย่างสำรวจตรวจตรา แสงจันทร์ที่ส่องผ่านศีรษะตั้งตรงที่บ่งบอกความทระนงเย่อหยิ่งมานั้น ยิ่งทำให้ผู้ชายตรงหน้าดูลึกลับและแตะต้องได้ยากเย็นนัก แต่ไม่มีอะไรเกินเอื้อมของหล่อนหรอกน่า
มารันให้กำลังใจตัวเองก่อนจะเอ่ยเสียงสั่นๆ ออกไปอีกครั้ง “ฉันอยากรู้ว่าคุณ... มีอาชีพอะไร”
หญิงสาวเห็นคิ้วเข้มที่ยาวขนานไปกับดวงตาคมกริบของพ่อเทพบุตรตรงหน้าเลิกขึ้นเล็กน้อยคล้ายกับไม่เข้าใจกับความหมายคำพูดของหล่อน แต่อึดใจต่อมาร่องรอยความไม่เข้าใจในสายตาคู่นั้นก็จางหายไป พร้อมๆ กับเสียงกระด้างที่ดังเล็ดลอดริมฝีปากหยักสวยออกมา และแสงจันทร์ที่สาดส่องลงมาก็สว่างพอที่จะทำให้มารันรู้ว่าปากสุดเร้าใจตรงหน้านั้นมีสีอะไร
สีแดง... เพื่อบอกให้รู้ว่าพ่อเจ้าประคุณมีสุขภาพที่ดีแค่ไหน...
“ตอนนี้กำลังตกงาน...”
“งั้นฉันมีงานให้ทำ เงินหนาด้วยนะ สนใจหรือเปล่า”
คิ้วเข้มเลิกสูงขึ้น รอยยิ
