ร้านขายขนม ที่ที่นีรนาททำงาน...
วันนี้มีคนแปลกหน้ามาเข้าคิวซื้อขนม เขาไม่พูดอะไร ยืนรออย่างสงบ จนถึงคิวของตัวเอง
“รับหน้าอะไรดีคะ?” นีรนาทถามตามมารยาท เธอเตรียบตัวรับออร์เดอร์
“อะไรก็ได้ จัดมาเถอะ” ลูกค้าหน้าแปลกตอบเสียงนิ่ง และยืนกอดอกรอเมื่อต้องใช้เวลาในการทำพอสมควร
หญิงสาวทำงานเงียบๆ เมื่อลูกค้าไม่เจาะจง เธอก็ทำอย่างที่ตัวเองชอบให้ก็แล้วกัน สามนาทีผ่านไป เครปหอมกรุ่นก็เสร็จ ร้อนๆ ออกจากเตาทั้ง หอม และหวานมัน
เธอส่งขนมให้และรับสตางค์ค่าของที่เขาส่งมาให้พร้อมกระดาษชิ้นหนึ่ง
“คุณดิมิทรีฝากมาให้...ผมเป็นคนของเขา” นีรนาทเกือบทิ้งกระดาษชิ้นนั้นไปแล้ว เพราะเธอคิดว่าหนุ่มๆ พวกนี้คงจะมาแนวเดียวกันคือการให้เบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของเขามอบให้กับเธอ แต่มันผิดคาด เมื่อชื่อของคนๆ นั้นผ่านริมฝีปากหนาหยักนั่นมา...
เธอแอบคลี่กระดาษเปิดอ่าน ถ้อยคำที่ผู้ชายร้ายกาจฝากมาถึง...มือสั่นระริก เมื่อตัวอักษรน
