ดิษกรย์บอกกับตัวเองไม่ให้หลงมัวเมาในรสสวาทจากเรือนร่างอรชรอันแสนหอมละมุน แม้ลัลน์ลลินจะนอนนิ่งเป็นท่อนไม้ กระนั้นความคับแน่นของโพรงสวาทที่ยังไม่เคยต้องชายใดมาก่อน ได้ตอดรัดรอบแก่นกายแข็งขึงของเขาทั่วทุกอณู สร้างความเสียวซ่านให้กับเขาเหลือกำลัง จนเขาต้องขบกรามไว้แน่น เพื่อไม่ให้เสียงคำรามแห่งความสุขเสียวหลุดลอดออกมา
‘บ้าชะมัด ลลินกำลังทำให้เราคลั่ง’
ดิษกรย์ก่นด่าอยู่ในใจ ขบกรามจนเส้นเอ็นปูดโปน ขณะขยับกายโรมรันเข้าออกอย่างรุนแรงดุดันตามไฟสวาทที่อาบลึกท่วมตัว ความเสียวซ่านสุขสม แล่นจู่โจมเข้าสู่หัวใจในทุกครั้งที่โจนจ้วงอยู่กับโพรงดอกไม้อันแสนชุ่มฉ่ำ
และก็ไม่อาจกลั้นเสียงคำรามของความหฤหรรษ์ไว้ได้ เมื่อกดกระแทกโรมรันในท่วงทำนองสุดท้าย กระทั่งเรือนกายกระตุกเกร็งปลดปล่อยลาวาร้อนๆ เข้าสู่ตัวหญิงสาวจนหมดสิ้นทุกหยาดหยด โดยไม่ลืมเค้นเสียงสร้างบาดแผลให้ลัลน์ลลินต้องเจ็บปวดมากกว่าที่เป็น
