ตื่นเช้ามาเราตกลงไปกินข้าวที่รีสอร์ท แล้วค่อยกลับมาเตรียมตัวเพื่อไปเที่ยวตามที่ที่เพื่อนพี่บูมแพลนไว้
“มอนิ่งนะ ตื่นเช้าจังเลย” ผู้หญิงห้องข้างๆ ที่ชื่อน้ำเดินมาทักพร้อมกันกับเพื่อนๆ นางอีพี่โมดูเงียบๆ ไปสงสัยเมื่อคืนจะเจรจาไม่ลงตัว พี่บูมเดินกอดคอฉันออกมาตั้งแต่จากในห้อง จนมาถึงจุดกินข้าวเราถึงแยกจากกัน ฉันเดินออกมาคุยโทรศัพท์กับแม่สักพักจังหวะที่จะกลับเข้าไปก็มาเจอกับคุณพี่โมเค้าเข้า ดูแล้วคงจงใจมาหาเรื่องเลยล่ะ มาคนเดียวซะด้วย ตรงนี้ก็ลับตาคนพอสมควร
“เดี๋ยวสิ มีเรื่องจะคุยด้วย” ฉันตั้งใจจะเดินผ่านไปแบบไม่สนใจอะไร แต่นางก็รั้งให้อยู่ก่อน
“ว่าไงคะ”
“พูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อมนะ เห็นว่าดูซื่อๆ โง่ๆ เดี๋ยวจะไม่ทันบูมเอา นี่เห็นว่าท่าทางเหมือนจะเป็นเด็กเรียนก็เลยมาเตือน” ฉันยืนฟังแม่คนฉลาดนิ่งๆ ไม่รู้จะมาไม้ไหนอีก
“กลับไปตั้งใจเรียนเถอะ อย่ามาเสียเวลากับบูมเลย”
“หรอคะ” ฉันตอบกวนๆ
“พี่น่ะรักแ
