Elif
Ezgi ile zor ayrıldık. Yine kafa zehir gibiydi. Sürekli birşeyler söyleyip duruyordu. Onu düşününce yüzümde bir gülümseme oluştu. Kapının önünde ikisini yolcu ettik. El sallıyordum.
- Gittiler Elif.
Derin bir nefes aldım.
- Biliyorum dedim. Ona dönerek. Biraz farklı bakıyordu. Dün geceden bu yana canı sıkkın gibiydi.
- Çok güzel olmadı mı böyle?
- Nasıl?
- Şimdi artık köle değil metres olduğuma göre bana farklı davranıyorsun. Mesela burası bizim evimiz ve misafir ağırlıyoruz.
- Olaylara bakış açın beni hayrete düşürüyor. Baldızla beraber amma da evlilik meraklısı çıktınız.
Gülmemek için alt dudağımı ısırdım.
- Kıza baldız diyen sensin. O gitse bile.
- Tövbe ya dedi. Kahkaha attım.
- Ama iyi kızlarız bak. Mafyayı bile imana getirdik. Dün gusül almayı öğrendiniz,
