Samet
Kafayı yemek üzereydim. Buradan çıkmak için eğer kendimi öldürmem gerekiyorsa ona da razıydım. Kafamdaki sesleri susturamıyordum. Bu mahzendeki çocuk sesleri hala canlıydı. Peşimi bırakmıyorlardı. Sanki ben yaşadığım ve onlar öldüğü için benden intikam almaya çalışıyorlardı.
Yatakta öylece oturup etrafa baktım. Çok kalabalıktı. Her yerde çocuklar vardı. İçeride kan kokusu vardı. Nefes alacak yer yoktu. Çok kalabalıktı. Çocuklar her yerdeydi. Fatih de yoktu. İkimiz el ele buradan çıkabilirdik. Beni yine koruyabilirdi. O yapardı. Hep yapmıştı. Beni niye bu sefer yalnız bıraktı? Fatih neredesin? Gel artık patron. Ben yine dayanamıyorum bak.
Kapı açılınca oraya baktım. Fatih gelmişti. Sonunda be patron. İçeri Elif ve Banu girince kaşlarımı çatıp ikisine baktım. Cesetleri çiğneyerek
