Final walk 38
1020 Words
"Lorelei kailangan mong umuwi," sabi ni Theo na nakasunod saakin kanina pa
"I need to finish this first," sabi ko habang papasok sa condo na tinutuluyan ko dito
"It's our finals Lorelei, napapabayaan mo ang pag-aaral mo sa ginagawa mo!" nagagalit na niyang sabi
Hinarap ko naman siya
"Hindi ko pinapabayaan ang kahit na ano Matheo!" taas kilay na sagot ko
"Hindi? Eh ano ito ha?" sabi niya sabay pakita saakin ng mga missing activities and other stuffs na kailangan kong gawin sa school
"We are not against sa career na pinili mo Lorelei but we promised to finish college together hindi yung ganito," alam ko at nakikita kong pinipilit niyang huwag akong pagtaasan ng boses
"Don't act like ako lang Theo," napatitig naman siya saakin dahil sa sinabi ko
"What are you talking about?" kunot noong tanong niya
"Ever since you entered music, you started joining a band lagi ka naring busy, lagi ka naring walang oras," yes you read it right
Months ago nung nag-gig kami once sa isang resto bar someone noticed his potential in singing ang offered him, actually kami but I can't accept it dahil masyado na akong busy sa pagmomodel hindi ko na kakayanin na magkaroon pa ng othet schedule to do stuffs
Mas lalong nabawasan ang oras namin sa isa't isa dahil doon, dahil sa career na pinili naming pareho na pasukin
"I accept it because of you, because you say so Lorelei," and that's also true
Naisip ko kasi na it's for distraction narin para sakanya para hindi rin niya masyadong maramdaman na wala ako, na wala masyado akong oras pero iba ang nangyari, hindi ko alam, alam kong kasalanan ko pero bakit siya ang sinisisi ko? alam kong ako ang nagtulak sakanya na pasukin iyon pero bakit ako nagagalit? bakit ko sinisisi sakanya ang bagay na ako ang nagtulak?
Is this how it feels? Ganto rin ba ang nararamdaman nila noong mga panahon na nawalan ako ng oras sa kanila? Ganito rin ba kahirap at kabigat sa pakiramdam ang nararamdaman nila noon? I cried realizing how much pain I gave them just because of a thing that I didn't even imagine myself doing
"I got used of your presence for years, I got used of you always staying by my side no matter what, I got used of you always giving me time when I needed it," naiiyak kong sabi
"I distracted myself, I overdo myself so that I can't feel that you're not here, that you're busy, that I am alone," pero napabayaan ko naman ang ibang bagay gaya ng pag-aaral ko dahil sa ginagawa ko
"That's also what i am doing Lorelei, pinagsisikapan ko na mahalin ang pinasok ko dahil sayo, kasi gusto mo, I am trying, I tried. Yes I love music but you know that I love doing it with you, I love it with you but then I engaged myself in this industry without you and it's hard. Buong buhay ko ikaw ang kasama ko, ikaw ang kasabay ko and now we both have different path, magkaibang landas ang tinahak natin and it's hard because we used to be together in everything," naluluha narin na sabi ni Theo habang nakatingin saakin
"I am also distracting myself sa industriyang pinasok ko because I know that that's what you want na para hindi ko masyadong maramdaman na lagi ka ng wala ngayon hindi na gaya ng dati and I know that that's also what you're feeling right now and it hurts me thinking that I am hurting you love," mas lalo akong naiyak dahil alam kong tama siya
"I can stop, just tell me, I can quit and leave all this for you just tell me and just please stay by my side baby, dahil pakiramdam ko sobrang layo mo na, pakiramdam ko hindi na kita mahawakan, pakiramdam ko nawawala ka na. Please go back to me," umiiyak niyang sabi habang hawak hawak ang mga kamay ko
"You're loving it right?" tanong ko habang nakatingin aa mga mata niya, alam kong natututunan na niyang mahalin ang pinasok niya at ayaw kong maging hadlang doon, ayaw kong ilayo o alisin sakanya ang bagay na natututunan na niyang yakapin at mahalin
"Yes but I love you more than anything else," nagulat naman ako sa sinabi niya
It's the first time I heard him say that he love me, not just as a best friend but someone else, I felt it
"W-what did you just say?" nauutal kong tanong and maybe that's when he realized what he said
"I love you Lore, I love you more than best friends, I love you since then," hindi ko alam ang sasabihin
"And whether you like it or not, I'll be start courting you from now on and I'll also ask mama and papa, so let's go home now babe please?" wala sa sariling napatango ako dahil hindi ko alam ang isasagot at hindi pa tuluyang nagsysync in saakin ang lahat
"But before anything else, right after we arrived at Aurora diretso muna tayo sa school para itanong lahat lahat ng kailangan mong tapusin so I can help you, we can help you," sabi pa niya na tinanguan ko lang din ulit
Hindi ko na alam ang nangyayari, it was all so fast, ano daw? liligawan? love? i can't process anything anymore!
"Wait wait wait," sabi ko habang pinipigilan siya ng lagay ng gamit sa luggage ko
"Bakit?" kunot noong tanong niya
"Are you really serious?" naguguluhan parin na tanong ko
"Of what?" huh? teka ano ba?
"Martin Theoden!!!" he's mocking me!
Natawa naman siya saka naupo sa tabi ko
"Can you really feel it babe? Since then, hindi mo ba talaga ramdam o nakikita? Ang manhid mo naman," biro pa niya saka lalong natawa
"Stop it, I'm serious," taas kilay kong sabi
"Yes baby, I'm serious. Liligawan kita, kahit sina mama at papa pero bago yan aayusin muna natin ang mga kailangan mo ayusin sa school, let's talk about it after, okay?" sabi niya, tumango nalang ako.
Mamaya ko nalang iisipin ang lahat at tinulungan nalang siya na mag-impake ng mga gamit ko
- Writer
