[มีแฮกเกอร์ประจำตัวเป็นไอ้หน้าอ่อนด้วยเหรอ]
เดี๋ยวนะ!
เสียงนี้มันคุ้นหูแปลกๆ แล้วไอ้หน้าอ่อนที่ปลายสายพูดเขาหมายถึงใคร?
พอลองคิดหนักๆ ดูแล้ว สมองก็พลันฉายภาพไอ้คนที่เพิ่งเดินชนฉันกับตาโตเมื่อเช้าขึ้นมา
“ซา ดีนส์?” ฉันถามปลายสายกลับไปเสียงแผ่วเบา เพราะใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้จับโทรศัพท์ป้องปากเอาไว้ กลัวเสียงจะเล็ดลอดออกไปให้เพื่อนๆ ในโต๊ะได้ยิน
ไม่ได้อยากเก็บเป็นความลับนะ เรื่องที่ฉันไปดูตัวและใครเป็นว่าที่คู่หมั้นคนนั้น แต่แค่ยังไม่มีโอกาสได้เล่าไง แบบมันอยู่กันไม่ครบแก๊งค์ขี้เกียจฉายหลายรอบ
[หึ เก่งนี่ จำเสียงคู่หมั้นตัวเองได้ด้วย แสนรู้ๆ]
ไอ้... ด่าไม่ออก ถ้าฉันเผลอตามน้ำหมอนี่ไปมีหวัง สามคนที่กำลังนั่งจ้องฉันตาเป็นมันต้องสงสัยมากกว่าเดิมแน่ๆ
“ได้เบอร์ฉันมาจากไหน ไม่สิ พอจะเดาได้ ไม่ต้องบอก” ฉันฉลาดพอ
ถ้าครอบครัวฉันกับซาดีนส์รู้จักกันถึงขั้นจับคลุมถุงชนขนาดนี้ทำไมอิแค่เบอร์โทรฉัน
