ตอนที่10 Collection #1
00
**.
34
น.**
ท้องฟ้าคืนเดือนมืด… กระจ่างพร่างพราวไปด้วยแสงดาวดารดาษ ทอประกายวิบวับชวนฝันสำหรับคนที่หัวใจเต็มไปด้วยสีชมพูหวานแหวว ห่างจากถนนใหญ่เข้ามาประมาณสามร้อยเมตรจะมีซอยเล็กๆ ที่ตัดผ่านเข้าไปในหมู่บ้านของฉัน แสงสว่างอันสลัวเลือนรางจากแสงไฟส่องทางที่เสาไฟตั้งห่างกันแต่ละต้นเป็นระยะร้อยเมตรนั้นแทบไม่มีความหมายมากนัก
สองข้างทางแสนรื่นรมน่าเดินชมธรรมชาติเต็มไปด้วยต้นกกขึ้นหนาทึบ เสียงแมลงกลางคืน กบ เขียด และสารพัดสัตว์ส่งเสียงร้องกันดังระงมราวกับพวกมันมีความสุขกันซะเต็มประดา ต่างกับฉันราวฟ้ากับก้นเหลวที่แต่ละย่างก้าวล้วนหวาดระแวงกลัวภัยที่มาจากโจรผู้ร้ายนี่มันบรรยากาศในหนังสยองขวัญชัดๆ มองไปทางไหนก็ไร้สิ่งมีชีวิตชนิดเดียวกัน เกือบยี่สิบนาทีซึ่งฉันเดินมาจากถนนสายหลักยังไม่มีรถราขับสวนมาให้อุ่นใจเลยสักคัน
แน่นอนว่าถนนเส้นนี้มักจะมีเรื่องราวข่าวอาชญากรรมเล่าขาน
