ตอนที่5 โซเฟีย ตอนจบ
338 Words
ตอนที่5 โซเฟีย ตอนจบ
หล่อนตาเหลือกไม่ตอบคำถามของผม ผมไม่เข้าใจสักนิดว่าทำไมจู่ๆ หล่อนกลายเป็นคนไม่มีอัธยาศัยไมตรีขึ้นมาซะเฉยๆ ทั้งที่ก่อนหน้าหล่อนยังจ้อไม่หยุด
ผู้หญิงก็แบบนี้… อารมณ์แปรปรวนตลอด โดยเฉพาะตอนพวกหล่อนเป็นวันนั้นของเดือน ซึ่งผมไม่ได้ถือสาหาความอะไร
“คุณทำให้ผมมีความสุขจัง”
ผมจ้องเข้าไปในดวงตาที่ว่างเปล่าเลื่อนลอยของหล่อน หลังจากนั้นผมสานต่อสิ่งที่หล่อนกับผมทำจนเสร็จ มันเป็นความสุขที่แสนงดงาม ถึงแม้ว่าช่วงหลังๆ โซเฟียจะไม่ให้ความร่วมมือกับผมสักเท่าไหร่ ทว่ามันก็ไม่ใช่ปัญหา ผมร่วมรักกับหล่อนอีกหลายครั้งกระทั่งรุ่งเช้า หลังจากนั้นก็ถ่ายภาพของหล่อนเก็บไว้เป็นคอลเลคชั่นส่วนตัว ก่อนจะหลับไปด้วยความเพลีย
ผมออกจากห้องน้ำแต่งตัวด้วยชุดสูทสีเข้ม ผูกเนกไทสีที่เข้ากันกับชุดสูท แล้วหันมาหาคู่นอนอันแสนวิเศษเมื่อคืนที่ผ่านมาพร้อมกับส่งจูบอำลา ผมรวบผ้าปูที่นอนห่อร่างโซเฟียชั้นหนึ่งแล้วห่อด้วยพลาสติกผืนใหญ่อีกที จับหล่อนหักแขนหักขายัดลงในกระสอบใบใหญ่ ลากกระสอบลงมายังห้องเก็บของซึ่งถูกออกแบบมาเป็นพิเศษ ผนังทั้งสี่ด้านมีกำแพงอีกชั้นที่สร้างด้วยถ่านไม้เพื่อกำจัดกลิ่น ไขกุญแจแล้วจับโยนเข้าไปรวมกับกระสอบสีดำใบอื่นๆ
ภายในห้องเก็บของยังเหลือพื้นที่ให้ผมยัดกระสอบสีดำพวกนี้เข้าไปอีกไม่มากนัก สักสองสามสัปดาห์ผมคงต้องไปใช้บริการสัปเหร่อเจ้าประจำเพื่อกำจัดถุงดำเหล่านี้
เงาสีดำเป็นรูปร่างคนมากมายจ้องมองมายังผมจากมุมมืดในห้องเก็บของ ผมแสยะยิ้มเล็กๆ ให้กับอดีตคู่นอนพวกนั้นอย่างไม่แยแสสายตาอาฆาตของพวกหล่อน
ผมปิดประตูและล็อคกุญแจ...
The End
- Writer
