'เธอ' ถูกบังคับให้แต่งงานเพื่อธุรกิจของครอบครัว จึงได้มาพึ่ง 'เขา' ผู้ชายที่ช่วยเหลือเธอไว้และเธอก็ตื่นมาบนเตียงของเขา ทุกอย่างเกิดขึ้นจากความไม่ได้ตั้งใจ แต่กลับดำเนินไปด้วยความตกหลุมรัก แล้วจะจบลงแบบไหนกัน...
หักหลัง
“อือ อย่า~” เสียงหวานส่งเสียงครางออกมาในยามที่ร่างหนาทาบโถมเข้าหาเธอ สองร่างบนเตียงกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียงทั้งที่ยังไม่ทันได้ทำความรู้จักกันเลยด้วยซ้ำ ส่วนสาเหตุก็มาจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
- 30 minutes ago -
ญารัณ หรือ รัณ เธอคือหญิงสาวที่มารดาตกถังข้าวสารได้มาอยู่เป็นลูกเลี้ยงในครอบครัวที่เป็นตระกูลมาเฟียเก่าแก่และมีชื่อเสียงในแวดวงมาเฟียมาเป็นระยะเวลานาน และเร็วๆ นี้เธอกำลังจะถูกบังคับให้แต่งงานกับหุ้นส่วนของครอบครัวที่มีอายุมากกว่าเธอเกือบเท่าตัวหรืออายุของเขาเป็นพ่อของเธอยังได้เลย นั่นคือสิ่งที่เธอรับไม่ได้สุดๆ แต่ต่างจากปฏิกิริยาของคนเป็นแม่อย่างสารินีที่เห็นดีเห็นงามกับสามีใหม่ที่มีฐานะเป็นพ่อเลี้ยงของเธอทุกอย่าง
เธอเลยตัดสินใจที่จะหนีออกมาจากที่นั่นอย่างกะทันหันเพราะไม่อยากแต่งงานและตอนนี้เธอก็มายืนอยู่หน้าผับแห่งนี้เพื่อรอให้เพื่อนของเธอมารับ ‘NESATE’ ชื่อของผับที่เธอไม่รู้ว่ามันอ่านว่ายังไงกันแน่ แต่ที่แน่ๆ จนป่านนี้แล้วเพื่อนของเธอก็ยังไม่มาสักที
“ขอโทษนะครับ ถ้าไม่ได้มาเที่ยวก็รบกวนออกไปห่างจากทางเข้าด้วยครับ” เสียงของบอดี้การ์ดเอ่ยบอกหญิงสาว ญารัณรีบเดินออกมาจากตรงนั้นแต่จนแล้วจนเล่าเพื่อนของเธอก็ยังไม่มา เธอเลยตัดสินใจเข้าไปในผับเพื่อหวังจะตามหาเพื่อนของเธอที่อาจจะเข้าไปรอเธอในผับก่อนหน้านี้แล้วทำให้ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเธอ
ติ๊ง!ติ๊ง! เสียงข้อความเข้าดังขึ้น ญารัณรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านอย่างมีความหวัง
(รัณ ฉันติดธุระน่ะ ขอโทษนะ แต่ฉันบอกให้ไอ้พัทฝากรับเธอมาแล้วล่ะ อยู่กับมันไปก่อนนะ) ญารัณมีสีหน้าเศร้าลงทันทีเมื่อรู้ว่าเพื่อนสาวไม่ว่างมา แต่ดันเป็นพัทธาที่เป็นคนที่ไม่น่าไว้ใจที่สุด แค่มองตาเธอก็รู้แล้วว่าพัทธาไม่ใช่คนดีแน่นอน แต่ในเมื่อสถานการณ์มันบีบบังคับขนาดนี้แล้วเธอก็คงต้องยอมไป
ภายในสถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่แน่นขนัดจนแทบจะเดินชนกันทุกครั้งที่เดิน เธอกลั้นหายใจและฝ่าฝูงชนเหล่านั้นออกมายืนบริเวณผนังอย่างยากลำบากและกวาดสายตามองไปทั่วหวังว่าจะเจอพัทธา
“รัณ ไปนั่งก่อนสิ” เสียงหนาทุ้มเอ่ยเรียก ญารัณหันไปมองก็พบว่าเป็นพัทธาจริงๆ ชายหนุ่มถือวิสาสะเข้ามาโอบไหล่ของเธอทำให้เธอรีบสะบัดเขาออกอัตโนมัติ
สายตาที่ไม่น่าไว้ใจของพัทธาทำให้เธอเริ่มระแวงขึ้นมา แต่ก็ต้องยอมไปนั่งด้วยเพราะเธอไม่สามารถหนีไปจากครอบครัวด้วยตัวเองได้ ลูกนกที่ไม่เคยออกจากรังแบบเธอจะรอดไปจากเงื้อมมือของมาเฟียตระกูลใหญ่ด้วยตัวเองได้ยังไงกัน นอกจากต้องใข้อิทธิพลจากคนที่มีอิทธิพล ซึ่งพัทธาก็เป็นถึงลูกชายนักการเมืองใหญ่ก็พอช่วยคุ้มกะลาหัวเธอได้บ้างเล็กน้อย
“ดื่มสิ แล้วพัทจะช่วยรัณหนีเอง” คำพูดล่อลวงของพัทธาทำให้ญารัณที่ต้องการความช่วยเหลือมากๆ ยอมยกแก้วเหล้านั้นขึ้นมาดื่มรวดเดียวอย่างไม่ลังเล หารู้ไม่ว่าเธอกำลังถูกกับดักของพัทธาที่แอบชอบญารัณวางไว้กับเพื่อนสาวอีกคนที่หวังจะทำลายชีวิตของเธอต่างหาก
“ฉันดื่มหมดแล้ว จะพาฉันไปได้หรือยัง” ญารัณร้อนใจที่อยากจะหนีไปจากที่นี่ไวๆ ก่อนที่คนที่บ้านจะรู้ตัวว่าเธอแอบหนีออกมาจากบ้าน
“ใจเย็นๆ สิ ดื่มด้วยกันอีกสักแป๊ปนะ” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ชวนขนลุกแต่เธอก็ไม่อาจจะต่อต้านได้นอกจากยอมดื่มต่อกับพัทธาไปด้วยความไม่เต็มใจ
“อือ ทำไมอากาศร้อนขนาดนี้เนี่ย” หลังจากที่นั่งดื่มเหล้ามาได้สักพักเธอกลับรู้สึกร้อนไปหมดทั้งตัว เหงื่อแตกไหลพรากไปทั่วทุกส่วนของร่างกายจนซึมเนื้อผ้าออกมา ญารัณเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังมีอาการผิดปกติอีกทั้งสายตาของพัทธาก็ไม่น่าไว้ใจซะขนาดนั้น
“รัณ กลับกันเถอะ”
“เดี๋ยวรัณไปเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่า” ญารัณตัดบทและรีบเดินหนีออกมาโดยไม่สนใจเสียงตะโกนตามหลังที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เธอรู้แค่ว่าต้องหาทางไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
ปึก
“ขอโทษๆๆ” ญารัณรีบเอ่ยขอโทษทันทีที่เผลอเดินชนเข้ากับใครบางคน ร่างสูงไม่สะทกสะท้านยามที่โดนเธอเดินเข้าไปชนเลยแม้แต่น้อย ทว่าญารัณเริ่มรู้สึกไม่ดียิ่งกว่าเดิม อาการจากที่แค่ร้อนผ่าวไปทั้งตัวและเหงื่อไหล ตอนนี้ตาของเธอเริ่มมองเห็นทุกอย่างได้แย่ลง รอบข้างมันเบลอไปหมด
“รัณๆ เธออยู่ไหน”
เสียงนั้นดังแว่วอยู่ในหูของเธอทำให้เธอรู้ว่าต้องหาใครสักคนที่พอจะช่วยเธอได้ก่อน ตอนนี้ก็คงมีเพียงผู้ชายที่เธอเดินชนเท่านั้นแหละ
“คุณช่วยฉันด้วย ฉะ ฉันโดนวางยา” ญารัณรวบรวมลมหายใจเฮือกสุดท้ายและตั้งสติพูดก่อนแม้จะมองไม่เห็นหน้าเขาเลยสักนิดเพราะตาของเธอเบลอไปหมด
“โดนวางยา หรือมาอ่อยฉัน”
“ฉันพูดจริงๆ ถ้าคุณไม่ช่วยก็หลบไปซะ” ชายหนุ่มไม่รอช้าหลบให้เธอทันที
หญิงสาวรีบออกมาจากตรงนั้นทั้งที่มองแทบไม่เห็นทางและอาการก็เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย เสียงของพัทธาก็ไล่ตามเข้ามาใกล้มากขึ้นจนเธอกลัวไปหมดแล้ว
ตุบ
“โอ้ยยยย” สุดท้ายเธอก็สะดุดล้มจนได้ เรี่ยวแรงของเธอก็เริ่มหายไปทีละนิดๆ เสียงของพัทธาใกล้เข้ามาแล้ว แบบนี้เธอไม่มีทางรอดแน่ ตอนนี้อยู่ตรงไหนเธอก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ
“นี่ เธอ” เสียงของใครบางคนกำลังเรียกเธออยู่ แต่ตอนนี้เธอไม่ไหวแล้ว ร่างกายของเธอมันแปรปรวนไปหมด ร้อนจนแทบจะทนไม่ไหวแต่ร่างกายก็แทบไม่มีเรี่ยวแรง ตาก็เบลอจนมองอะไรได้เพียงลางๆ เท่านั้น
“ช่วยด้วย ร้อน ฉันร้อนไปหมดเลย” ชายหนุ่มตัดสินใจอุ้มหญิงสาวขึ้นมาและพาออกไปจากที่นี่เพราะเสียงของคนที่เธอกำลังหนีมาใกล้จะถึงตรงนั้นแล้ว
ฉลาม เขาเป็นหนึ่งในสมาชิกแก๊งเดียวกับเหนือน้ำ แต่ตอนนี้มาอยู่กับไลจาห์ซึ่งมีศักดิ์เป็นอาของเขาและถูกส่งตัวให้มาคุมที่นี่แทนเวกัสที่ทำงานพลาดครั้งแล้วครั้งเล่า
ตอนแรกเขาไม่ได้คิดจะช่วยผู้หญิงคนนี้เลยด้วยซ้ำเพราะคิดว่าเป็นผู้หญิงที่จงใจมาอ่อย แต่พอสังเกตจากการแต่งตัวและอาการที่เป็นแล้วก็พอจะเข้าใจได้ว่าอาจจะถูกหลอกให้กินเหล้าที่ผสมยาเข้าไปเลยตกอยู่ในสภาพแบบนี้
ฉลามวางร่างเล็กในอ้อมแขนลงบนเตียงก่อนทำท่าจะเดินออกไป แต่ก็ต้องหยุดเพราะมือเล็กที่คว้าข้อมือของเขาไว้
“ช่วยด้วย ฉันทรมาน ไม่ไหวแล้ว”
“จะให้ฉันช่วยยังไงล่ะ”
“ไม่รู้ แต่คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหม ฉันร้อนมากจริงๆ ฮึก ฮืออออ” ความทรมานจากฤทธิ์ยาเหล่านั้นทำให้เธอร้องไห้โฮออกมา ในตอนนี้เธอแทบจะช่วยเหลืออะไรตัวเองไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
“ถ้าช่วยแล้ว เธอจะไปจากฉันไม่ได้แล้วนะ” ฉลามยื่นคำขาดกับคนตรงหน้า ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเขาไม่เคยคิดจะยื่นมือเข้าไปช่วยใครแบบนี้เลยสักครั้ง จนกระทั่งมาเจอเธอ เขากลับรู้สึกสนใจเธออย่างบอกไม่ถูกว่าเพราะอะไรกันแน่
“อือ ฉันยอมทั้งนั้นแหละ ขอแค่คุณช่วยฉัน” เธอยอมตกลงโดยที่ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าต้องเจอกับอะไรกันแน่
