~ Chapter 8 ~ เสียหมา

2376 Words

ในเวลาเดียวกัน.... [สาธารณรัฐอิตาลี] “คุณหนูยังไม่กลับครับ” เสียงของปลายสายทำให้ชายวัยกลางคนนิ่งสงบ หลังจากที่เขาง้อภรรยาจนเธอหลับไป เขาก็ยังคงให้คนติดตามลูกสาวคนเดียวเช่นเดิม “อยู่เฝ้าเธอ...ให้ดี” เขาพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะกดตัดสายไป อย่างที่ภรรยาเขาได้บอก เพียงฝันควรได้ใช้ชีวิต ถ้าเธอจะมีแฟนก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องบังคับขู่เข็ญอะไร เธอเป็นเด็กดีเสมอตั้งแต่เกิดจนโตเป็นสาว จะให้รางวัลเธอหน่อยก็คงไม่แปลก ด้วยความที่เป็นคนต่างชาติอยู่แล้ว เขาไม่ถือสาหรอกถ้าหากเธอจะมีสัมพันธ์กับผู้ชายก่อนแต่งงาน หากรู้จักป้องกันก็ไม่มีอะไรให้น่าห่วง ชีวิตเป็นของเธอ เขาอยากให้เธอได้เลือกเองบ้าง แต่ก็ไม่ถือกับปล่อยไป เพียงฝันจะยังคงอยู่ในสายตาของเขาเสมอ คนของเขารายงานว่าชายหนุ่มผู้นี้มีชาติตระกูลดี พ่อแม่เป็นหมอ และครอบครัวทั้งฝ่ายพ่อแม่นั้นทำธุรกิจใหญ่โต ธุรกิจฝั่งพ่อเป็นนำเข้าอะไหล่รถและรถยนต์ซูปเปอร์คาร์ ส่วนฝั่งแม่ของชายหนุ่มผู้นั้นทำการค้าเกี่ยวกับเครื่องเพชร แต่ข้อเสียที่เขายังคงจะต้องจับตามองคือประวัติเรื่องชู้สาว.. เวลาต่อมา... [กรุงเทพฯ] กลิ่นแอลกอฮอล์จากไวน์ราคาแพงคละคลุ้งไปทั่วห้องรับแขกภายในคอนโดหรู ชายหนุ่มขมวดคิ้วมองหญิงสาวข้างกายที่ตอนนี้กลับกลายเป็นฝ่ายรินไวน์เองเสียแล้ว เพียงฝันดื่นไวน์อย่างกับน้ำเปล่า ขณะที่พอตเตอร์นั้นกำลังรู้สึกเมากรึ่ม ๆ “หนัง สนุกดีนะคะ” เธอยกไวน์ขึ้นแกว่งเบา ๆ ก่อนจะหันหน้ามามองคนตัวโต หญิงสาวชะงักไปชั่วขณะเมื่อเห็นเขาว่ามองเธออยู่ก่อนแล้ว “คะ?” เพียงฝันเอียงคอด้วยความสงสัยว่าเขามองเธอทำไมกัน พอตเตอร์ส่ายศีรษะเบา ๆ เชิงปฏิเสธว่าเขาไม่ได้มองอะไรเธอ ก่อนที่เขาจะมองไปยังขวดไวน์เปล่าหนึ่งขวด และอีกขวดที่เปิดใหม่ซึ่งเหลือแค่ก้นขวดเท่านั้น ผู้หญิงแบบเธอไม่น่าจะเป็นคนดื่มหนักได้ขนาดนี้ เธอเกินคาดความคาดหมายของเขามาก “จริง ๆ ฝันดื่มหนักไม่ได้ค่ะ เพราะพรุ่งนี้ไปเรียนวันแรก” “เหรอ เรียนที่ไหน” “อืม ชื่อไรนะ อืมมม ฝันจำไม่ได้ค่ะ แต่มหา’ลัยเดียวกันกับพี่วิลล์” พอตเตอร์พยักหน้ารับ มหา’ลัยเดียวกับวิลล์ก็มหา’ลัยเดียวกันกับเขาน่ะสิ “เดี๋ยวไปส่ง” เพียงฝันชะงักไปชั่วขณะ แม้ว่าเกิดมายังไม่เคยมีใครมาจีบเพราะไม่ได้ออกไปเจอใคร แต่คำพูดของเขานั้นมันเหมือนกับว่าเขากำลังจะจีบเธออยู่เลย “ว่าไง” “อ๊ะ อ้อ ได้ค่ะ” หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เมื่อเธอรู้สึกว่าเขากำลังจ้องมองเธออยู่ ก่อนที่เธอจะเอื้อมมือไปรินไวน์ให้กับชายหนุ่มเพื่อแก้เขิน “แล้ว...พี่เรียนที่ไหนคะ” “ที่เดียวกับเธอ” เพียงฝันหันไปมองเขา ก่อนที่เธอจะตาโตขึ้นด้วยความตกใจระคนดีใจในคราเดียวกัน “ดีใจจัง เรียนคณะอะไรเหรอคะ” “วิศวะฯ เครื่องกล” “หืม วิศวะฯ” ท่าทางครุ่นคิดของเธอนั้นมันทำให้เขาอยากจับเธอกด และเอาเธอให้หนัก ๆ เพียงฝันมีสีหน้ามึนงง เธอเอียงคอสงสัยและขมวดคิ้วเข้าหากัน เพราะเธอไม่รู้ว่าวิศวะฯ ที่เขาพูดนั้นคือคณะอะไร ก่อนที่เขาจะไขข้อกระจ่างให้เธอ “เอ็นจีเนียร์” “อ้อ” เธอพยักหน้าลงเล็กน้อย แม้ว่าจะเป็นคนไทยเจ็บสิบเปอร์เซ็นต์แต่ด้วยความที่โตอยู่ต่างประเทศทำให้เธอไม่ได้ภาษาไทยมากนัก “นี่ค่ะ” เพียงฝันยื่นแก้วไวน์ให้กับเขา แม้จะรู้ว่าพอตเตอร์นั้นกำลังเมาได้ที่ แต่เธอยังไม่รู้สึกมึนเลยสักนิด เธอก็เลยอยากจะดื่มกับเขาต่อ “เวลาผู้ชายชวนมาห้องมีแค่ไม่กี่อย่างหรอกนะ” เขาว่าพลางเอื้อมมือมาคว้าเอาแก้วไวน์ในมือของเธอออกไปวางที่โต๊ะดังเดิม ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงีย แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่รู้ “หืม พอแล้วเหรอคะ” เพียงฝันยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดูใบหน้าหล่อเหลาที่แดงซ่านให้กับฤทธิ์แอลกอฮอล์ ก่อนที่คนตัวโตจะเอื้อมลำแขนไปโอบรอบเอวของเพียงฝัน เธอไม่ได้หักห้ามอะไร เพราะตอนนี้พอตเตอร์นั้นพร้อมหลับเต็มทน “เธอยังไม่ตอบพี่เลย ว่าเธอใช้น้ำหอมอะไร” ชายหนุ่มออกแรงดึงร่างบางมาแนบชิดกาย ขณะที่เธอก็ใช้ฝ่ามือยันแผงอกของเขาไว้ สายตาหยาดเยิ้มของเขานั้นทำให้เธอยกยิ้มขึ้นมาเบา ๆ เธอพอรู้ว่าเขาชวนเธอมาห้องทำไม แต่ที่มาเพราะมั่นใจว่าจะไม่มีเรื่องอย่างว่าเกิดขึ้นกับเธอหรอก ใช่อยู่ที่เขาตัวโตกว่า แต่พ่อเธอก็สอนการเอาตัวรอดมาดีพอสมควร อีกอย่างเธอก็โตพอที่จะเรียนรู้ในเรื่องนี้เช่นกัน “ฝันใช้น้ำหอมแบบเดียวกับหม่ามี๊ ไม่รู้เหมือนกันว่ายี่ห้ออะไร” เธอพูดพร้อมกับเอียงคอหนีใบหน้าคมสัน ขณะที่ชายหนุ่มเขาก็ได้ใช้นิ้วเขี่ยผมของเธอไปข้างหลัง เผยให้เห็นลำคอระหงขาวเนียนซึ่งมันยั่วยวนให้เขาอยากโน้มหน้าลงไปซุกไซ้เสียเหลือเกิน “แต่ถ้าพี่อยากรู้ ฝันก็จะถามหม่ามี๊ให้” พอตเตอร์ละสายตาออกจากลำคอระหง ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนไปจ้องมองนัยน์ตาสีนิลชวนหลงใหลของเธอแทน “ตอนนี้อยากรู้อย่างอื่นมากกว่า” เขาว่าพลางวางฝ่ามือลงที่ต้นขาของหญิงสาว หากความสัมพันธ์มันจะเกิดชั่วข้ามคืน ต่างคนต่างเต็มใจมันก็ไม่ผิดหรอก แต่เธอรู้ว่าคนตัวโตกำลังไม่ไหวแล้ว พอตเตอร์ลูบเบา ๆ ที่ต้นขาของเธอ ชายหนุ่มยังไม่ละสายตาออกจากกวางน้อยของเขา ขณะที่เพียงฝันเธอก็ได้ขยับริมฝีปากนับตัวเลขในใจพร้อมกับจ้องมองสายตาหยาดเยิ้มของเขาไปด้วย หนึ่ง สอง สาม ฟุบ! “คิก...” หญิงสาวหัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อคนตัวโตฟุบใบหน้าลงที่ซอกคอของเธอ ฝ่ามือหนาที่นิ่งไปนั้นบอกเธอได้เป็นอย่างดีว่าเขา...หลับไปแล้ว พอตเตอร์ไม่ได้คออ่อนหรอก ทันทีที่ปลายลิ้นสัมผัสไวน์แดงราคาแพงนี้เธอก็รู้ว่าแอลกอฮอล์นั้นมากแค่ไหน ซึ่งเขาก็ดื่มกับเธอมาจวนจะหมดขวดที่สอง หากแต่ว่าเธอมีทักษะการดื่มไวน์ที่ต่างออกไป จะบอกว่าพ่อของเธอสอนให้ดื่มไวน์ยังไงให้เมาช้าก็ว่าได้ และเธอก็ทำมันได้ดี เช้าวันต่อมา... กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสมุนไพรไทยลอยมาแตะปลายจมูกคมของร่างหนาที่นอนหลับใหลอยู่บนโซฟาตัวยาว ก่อนที่เปลือกตาหนาจะค่อย ๆ ลืมขึ้น เขากะพริบตาถี่ ๆ เมื่อถูกแสงแดดจากหน้าต่างสาดส่องเข้ามาแยงตา ก่อนที่ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนจะลอยเข้ามาในโสตประสาทของเขา “บ้าชิบ! ” ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างคนหัวเสีย เขานี่น่ะหรือจะเมาหัวทิ่มก่อนผู้หญิง พอตเตอร์ยกมือขึ้นทึ้งผมตัวแรง ๆ เมื่อสิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้เขารู้สึกเสียหมา พ่อเสืออย่างเขาจะมาหมดสภาพต่อหน้าผู้หญิงไม่ได้ แถมยังมาหมดสภาพต่อหน้ากวางตัวน้อยอีก ได้ยินถึงไหนอายไปถึงนั่น “โอ๊ะ ตื่นแล้วเหรอคะ” พรึ่บ! น้ำเสียงสดใสของเพียงฝันทำให้คนตัวโตดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที เขาหน้านิ่งไม่ไหวติงใด ๆ แม้ในใจเขาจะสบถถ้อยคำหยาบคายออกมาหลายต่อหลายครั้ง และใบหน้านิ่งเรียบเก๊กขรึมของเขานั้นก็ทำให้เพียงฝันอมยิ้มออกมาเบา ๆ “น้ำขิงค่ะ แก้แฮงค์ได้ หม่ามิ๊เคยชงให้ฝันดื่ม สร่างเมาทันทีค่ะ” เธอว่าพลางเดินถือชาสมุนไพรนี้มาวางลงต่อหน้าเขา พอตเตอร์ไม่ได้ยกขึ้นมาจิบในทันที ก่อนที่เขาจะพูดขึ้น “พี่ไม่แฮงค์หรอก” “หืม ดื่มไว้ก็ไม่เสียหายนะคะ ฝันลงไปซื้อให้ตั้งแต่เช้าเลย” เพียงฝันก้มหน้าลงเล็กน้อย เธอก็แค่รู้สึกเสียใจหน่อย ๆ ที่เขาไม่ตอบรับน้ำใจเธอ เห็นดังนั้นชายหนุ่มก็เลยยกขึ้นมาจิบเบา ๆ ให้เธอ แม้จะรู้สึกเสียหน้าอยู่เต็มทนก็ตาม “ดื่มอีกสิคะ” เธอคะยั้นคะยอให้เขาดื่มอีก จนในที่สุดชายหนุ่มก็ดื่มมันจนหมดแก้ว “ดีขึ้นหรือเปล่าคะ” “อืม” “ดีจัง” พอตเตอร์ส่ายหน้าเบา ๆ เขาชักจะหงุดหงิดขึ้นมา มันช่างยากช่างเย็นเหลือเกินกับการจะได้กินกวางน้อยตัวนี้ หรือเขาจะต้องทำให้เธอตายใจจนสุดท้ายก็ต้องยินยอมปล่อยตัวปล่อยกายให้เขาอย่างไร้ข้อกังขาใด ๆ ทั้งสิ้น “นอนหลับสบายหรือเปล่าคะ พี่ตัวใหญ่มากเลย ฝันพยุงพี่ไปห้องนอนไม่ได้เลยค่ะ” หญิงสาวส่งสายตารู้สึกผิดให้เขา ก่อนที่เขาจะส่ายหน้าเบา ๆ ให้ เบื่อและไม่อยากคุยด้วยคือความรู้สึกของเขาตอนนี้ ก่อนที่เขาจะเอ่ยพูดขึ้นเพื่อตัดบทสนทนากับเธอ “พี่จะกลับบ้านไปเอาเสื้อช็อป” “อ้อค่ะ” “เดี๋ยวไปส่ง” “...บ้านไอ้วิลล์” “งั้นพี่ก็ต้องมารับฝันใหม่สิคะ” “อืม” แม้คำตอบของเขาจะสั้น แต่มันก็ทำให้เธอยิ้มได้ ไม่ใช่เรื่องของเขาสักหน่อยที่ต้องขับรถหลายรอบแบบนี้ มันทำให้เธอรู้สึกดีใจขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ “ขอบคุณนะคะ” ชายหนุ่มยิ้มให้เธอบาง ๆ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืน น้ำขิงของเธอทำให้เขาสร่างเมาได้ทันตาเห็นจริง ๆ “ตามมาสิ” “หือ เดี๋ยวฝันเก็บของไปทิ้งก่อนค่ะ” “ไม่ต้อง มีแม่บ้านมาทำความสะอาดให้” ใบหน้านวลพยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่เธอจะเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายข้างขึ้นมาถือ และเดินตามแผ่นหลังหนาออกจากห้องไป รถพอร์ชคันหรูที่แล่นเข้ามาในบ้านพักของเช้าวันใหม่ มันเป็นภาพเคยชินที่คนในบ้านจะเห็น เพราะเขามักไม่นอนค้างที่บ้านพักอยู่แล้ว เที่ยวกลางคืนคือสิ่งที่พอตเตอร์ชอบทำ ถ้าเขาไม่ได้ออกไปกับเพื่อนสนิทของเขา เขาก็จะออกไปกับเพื่อน ๆในคณะของเขาแทน และมักจะกลับมาในเช้าวันใหม่ทุกที “วันนี้ กลับเร็วนะคะ” ทันทีที่ลงจากรถคันหรู น้ำเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้น พอตเตอร์ไหวไหล่ขึ้นให้กับคำถามของเธอ เขาไม่อยากตอบอะไรเธอมากนัก น้ำชาเป็นน้องเพื่อนเขา การที่เธอกับเขาเติบโตมาด้วยกันมันทำให้ทั้งคู่คิดไม่ซื่อต่อกัน “ชาไปมอด้วยนะ วันนี้” “หือ? ” พอตเตอร์ชะงักฝ่าเท้าทันทีที่เธอพูดขึ้น ส่วนมากน้ำชาก็ไปมหา’ลัยกับเขานั่นแหละ แต่วันนี้เขากลับไปบอกหญิงสาวที่เพิ่งไปส่งเธอที่บ้านมาเมื่อสักครู่ ว่าจะไปส่งเธอที่คณะน่ะสิ เขาก็เลยชะงักไปในทันที “หรือนัดสาวไว้คะ” พอตเตอร์ยกยิ้มขึ้นให้เธอเบา ๆ ก่อนที่เขาจะเดินไปวางฝ่ามือลงที่ศีรษะทุยเล็กของเธอ ชายหนุ่มโยกเบาๆ อย่างนึกเอ็นดูในน้ำเสียงเง้างอนของเธอ “เปล่าหรอก ก็แค่สงสัยว่ารถเราเป็นอะไร” “ไม่ได้เป็นไรค่ะ ก็แค่อยากไปด้วย” ชายหนุ่มใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มอย่างใช้ความคิด ก่อนที่เขาจะพยักหน้ารับ “รอพี่ก่อน อาบน้ำสิบนาที” เขาพูดเพียงแค่นั้น ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านพัก และทันทีที่เข้ามายังห้องของตน พอตเตอร์ก็ได้ล้วงมือเข้าไปหยิบเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะส่งข้อความไปหาเพียงฝัน โชคยังดีที่หลังจากไปส่งเธอที่บ้านเขาได้ขอไลน์เธอไว้ “ไม่ได้ไปรับละนะ” พิมพ์เสร็จเขาก็โยนโทรศัพท์ลงที่นอนก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานร่างกำยำที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อก็ออกเดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบ เขาเดินไปเปิดโทรศัพท์เพื่อดูข้อความของเพียงฝันที่เด้งขึ้นมา “เหรอคะ” อิโมจิรูปหน้าเศร้าที่เธอส่งกลับมาด้วย เขาไม่ได้สนใจมากนัก ก่อนที่ข้อความของเธอจะเด้งขึ้นมาอีก ติ๊ง! “ไปธุระเหรอคะ” ชายหนุ่มยกยิ้มที่มุมปากเบา ๆ แค่นี้เธอก็ติดกับดักเขาเข้าแล้ว อย่างนี้คงไปไหนไม่รอด พอตเตอร์คิดในใจก่อนที่เขาจะพิมพ์ข้อความตอบกลับเธอ “ครับ” ติ๊ง! “โอเคค่ะ คงเป็นธุระสำคัญ” พอตเตอร์อ่านข้อความที่เธอตอบกลับมาในทันทีนั้น ก่อนที่เขาจะกดล็อกหน้าจอโดยไม่ได้ตอบอะไรกลับไปอีก ก็เป็นอย่างที่เธอพูด ไม่ใช่ธุระก็จริง แต่สำคัญนั้นน่ะใช่ หากน้ำชาไม่พอใจ และเธองอนเขา ก็คงต้องง้ออีกสิบชาติถึงจะหาย เธอหัวรั้นและดื้อมาก ๆ เพราะอย่างนี้มั้งเขาก็เลยชอบเธอมากกลัวใครอื่น...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more