“เพียงฝัน!!” ชายหนุ่มตะคอกออกมาเสียงดังลั่น ก่อนที่เขาจะเอื้อมฝ่ามือไปคว้าเอาใบมีดโกนจากเธอ ขณะที่ความเจ็บปวดกำลังเข้าเล่นงานเพียงฝัน หญิงสาวเงยหน้ามองใบหน้าคมสันก่อนที่เธอจะปล่อยให้ใบมีดโกนนั้นร่วงลงพื้น
“บ้าชิบ!” ดวงตาคมขยายกว้างขึ้นเมื่อเห็นเลือดที่ฉีดพุ่งออกมา เขามองบาดแผลของเธอด้วยความตื่นตกใจ
“พี่เป็นห่วง...อึก ฝัน” จนแล้วจนรอดเธอก็ยังไม่หยุดพูดประโยคนี้ พอตเตอร์มองใบหน้าซีดเซียวของเธอเพียงนิดก่อนที่เขาจะหันไปมองรอบกายของเธอแทน ร่างหนาผละออกจากร่างของเพียงฝัน เมื่อเขาเห็นผ้าเช็ดหน้าของเธอที่วางไว้อยู่บนโต๊ะหนังสือ พอตเตอร์เอื้อมมือไปหยิบ ก่อนจะเอามาพันข้อมือที่เต็มไปด้วยเลือดของเธอ
“เธอมันบ้าไปแล้ว” เขาพูดเสียงสั่นเล็กน้อย ก่อนจะย่อตัวลงช้อนร่างบางขึ้นแนบอก แม้จะเจ็บปวดมากเพียงใดเธอก็ยิ้มออกมาบาง ๆ เมื่อเห็นว่าเขามีท่าทีเป็นห่วงเธอ
“อย่าหลับเด็ดขาด!” ชายหนุ่มพูดเสียงลอดไรฟันขณะที
