คืนนั้นทั้งคืนยุริญดาแทบนอนไม่หลับ เธอรู้มาจากพี่ชายว่าแทนไทอยู่กับป้ามัทที่โรงแรม ในขณะที่บ้านข้างๆ เวทีเล็กและดนตรีในสวนได้ถูกเนรมิตขึ้นอีกครั้งเมื่อลับร่างลูกชาย เธอเดินไปดูที่หน้าต่าง ลุงไตรยังมีรอยยิ้ม สองแขนของท่านยังโอบเอวภรรยาคนใหม่ แม่เลี้ยงของแทนไท เธอมองแล้วต้องเบ้ปากใส่อย่างเด็กน้อยผู้ขุ่นเคือง
“แล้วลุงจะเสียใจ!” เอ่ยกับลุงไตรผู้ไม่รู้เรื่องราว ลูกชายจะหนีไปเมืองนอกอยู่แล้ว คนเป็นพ่อยังมีความสุข สนุกอยู่กับสิ่งฉาบฉวย เชิญลุงมีความสุขให้พอเถอะ ลุงมีความสุขอย่างนี้ คนที่จากไปอย่างพี่แทนจะได้รู้สึกผิดน้อยลง
สาวน้อยปิดม่านหน้าต่างลงเสีย เธอเดินมาทิ้งกายลงเตียงนอน เปิดดูช่องแชตเฟซบุ๊กในคอมฯ ข้อความที่เธอส่งไป แทนไทยังไม่เปิดอ่าน เธอห่วงเขานะ แต่เขาคงไม่รู้กระมัง
อรุณรุ่งวันใหม่
ช่างเป็นวันหยุดสุดสบายที่ยุริญดาเคยปรารถนา ด้วยว่าบิดามารดาไม่อยู่ ทั้งสองไปพบปะเพื่อนฝูงที่พักนี้นัด
