ย้อนกลับมาที่ห้องของยุริญดา
แทนไทถอนหายใจดังพรืด เขาลุกจากเตียงในตอนที่โทรศัพท์ของตัวเองสั่นครืดๆ อยู่ที่ไหนสักแห่ง เขาตามหามัน และทันได้ปาดหน้าจอด้วยปลายนิ้วเพื่อรับสาย เลขาของเขาโทรมา เขาคว้าเสื้อผ้ามาสวม เสื้อผ้าที่กรุ่นด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ไม่ค่อยถูกใจเท่าไรนัก แต่ก็จำต้องสวม และก่อนที่จะยัดชายเสื้อลงในกางเกง ก็ได้กวาดตามองเตียงนอนของยุริญดา
ในที่สุดวันนี้ก็เกิดขึ้นจนได้ ไม่ว่าจะเก้าปีก่อน หรือวันนี้ มันก็ต้องเกิดขึ้นอยู่ดี ผิดก็แต่วันนี้ ความรู้สึกและความต้องการของยุริญดาต่างออกไป แล้วเขาควรทำเช่นไรดีนะ เคารพการตัดสินใจอันแน่วแน่ของหล่อน หรือจะลองคุยกับหล่อนอีกสักครั้งดี
ในตอนที่แต่งตัวจนเกือบเสร็จ บางอย่างก็สะกิดใจให้เขาเดินไปดูถังขยะที่หน้าห้องน้ำ และพอเห็นจำนวนถุงยางอนามัยที่ถูกใช้ แทนที่จะดีใจก็กลายเป็นกังวล
“จะเป็นอะไรไหมนะ น่าจะนอนพักสักหน่อย ไม่น่ารีบไปทำงานเลย”
ความห่วงใ
