บทที่ 10
พี่ขา...ใจเย็นๆ
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ
เสียงปลดล็อกห้อง 1008 ดังขึ้นเพียงเสี้ยวนาที ก่อนที่หนุ่มสาวซึ่งมีแอลกอฮอล์ในร่างจะพากันลากสังขารเข้ามาข้างใน ความปรารถนาที่อัดอั้นไว้ตั้งแต่อยู่ในรถแท็กซี่ พาให้พวกเขากระโจนเข้าหากันราวกับแม่เหล็กชั้นดี ริมฝีปากของทั้งสองเฝ้าจูบเฝ้าหอมและดอมดมซึ่งกันและกัน โทรศัพท์มือถือของยุริญดาถูกเหวี่ยงทิ้งบนโซฟา พอๆ กับเสื้อสูทตัวหนาของแทนที่หล่นลงไม่ไกลกันนัก อย่าได้ถามหาเสื้อผ้าอาภรณ์ที่เหลือ เพราะพวกเขาก็ไม่รู้ว่ามันถูกเหวี่ยงไปที่ใด
ฟึ่บ!
เสียงเตียงยุบยวบเมื่อหนุ่มสาวทิ้งร่างบนฟูกหนา ยุริญดาที่มีเพียงอากาศห่อหุ้มกายา ถูกกักกันไว้ใต้ร่างแกร่งกำยำของแทนไท ผิวเนื้อเธอแดงระเรื่อ พวงแก้มแดงก่ำด้วยแรงปรารถนา ยามที่เขาบดจูบลงมา เธอก็เผยออ้าริมฝีปากให้เขาแต่โดยดี
“พี่...หัวใจฉัน...เต้นแรงมากเลย...” เธอสารภาพ เหมือนว่าหัวใจกำลังจะกระเด็นออกจากอก ร่างกายสั่นสะท้
