บทที่ 1/1 แอบแซ่บในอุโมงค์เด็กเล่น

1220 Words

พี่แทน แซ่บมาก! พิมพ์ครั้งที่ 1 ธันวาคม 2563 พิมพ์ครั้งที่ 2 มีนาคม 2566 ผู้แต่ง อัญจรี พิสูจน์อักษร อัญจรี วาดปก JAMES พี่แทน แซ่บมาก! แต่งโดย อัญจรี สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ผู้มีจารีตมิควรหยิบยก คัดลอกแบบหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งการถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ถ่ายภาพ ในรูปแบบหรือวิธีการใดๆ ทั้งปวงโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร ++++++++++++ พี่แทน แซ่บมาก! บทที่ 1 แอบแซ่บในอุโมงค์เด็กเล่น บ้านไกรวัลย์ ปี 2555 วันหนึ่งในฤดูแห่งลมพายุ เวลาจวนพลบค่ำ ท้องฟ้าค่อนข้างมืดครึ้มด้วยเมฆฝนตั้งเค้ามา ยุริญดา ไกรวัลย์ หญิงสาววัยยี่สิบปี หน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา เรือนร่างอรชรอ้อนแอ้น กำลังเดินออกมาที่สวนหน้าบ้านด้วยความเคืองใจ เธอเป็นหญิงสาววัยสดใส ที่ครอบครัวค่อนข้างจะหวง เลยไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวข้างนอก ถ้าไปก็ต้องมีคนคอยคุม ชีวิตของเธอจึงมีเพียงบ้านและมหา'ลัยเท่านั้น วันนี้ก็เป็นเช่นหลายๆ วันที่ผ่านมา ยุริญดาทะเลาะกับบิดามารดาในเรื่องเดิมๆ เรื่องของเรื่องก็คือพวกท่านกลัวว่าเธอจะโดนผู้ชายหลอก กลัวว่าจะท้องป่องด้วยว่าสังคมสมัยนี้มันน่ากลัว ทุกวันเธอเลยถูกคุมเข้ม มีอิสระบ้างก็ตอนไปเรียน แต่จะว่าอิสระก็ไม่ถูกนัก เพราะตอนไปเรียนเธอก็แทบไม่มีเวลาทำอะไร นอกจากเรียนตามโปรแกรมที่วางไว้ เธอยังมีเรียนพิเศษโน่นนี่นั่นอีกเพียบ แค่คิดยังเหนื่อย ส่วนเรื่องแฟนหนุ่มนั้น อย่าได้คิดฝันว่าเธอจะมี บิดามารดาไม่รู้หรือ เพื่อนๆ ที่มหา’ลัยเขาออกไปเผชิญโลก ต่างมีคู่ของตัวเองกันหมดแล้ว ซ่า...ซ่า... จู่ๆ ฝนก็ตกลงมา ยุริญดาวิ่งหาที่หลบ แลเห็นสนามเด็กเล่นของน้องชายก็วิ่งเข้าไปที่อุโมงค์ท่อลอด นึกไม่ถึงว่าจะมีคนเข้ามาหลบฝนก่อนเธอ เธอหันหลังจะกลับเข้าตัวบ้าน แต่ฝนก็ลงเม็ดหนักเกินกว่าจะเดินฝ่าให้เปียกปอน บ้านเธอกว้างใหญ่อย่างกับวัง ไม่ใช่แค่สองนาทีแน่ๆ ถ้าต้องวิ่งเข้าบ้านอย่างนี้ ยุริญดาจำต้องลอดเข้าใต้อุโมงค์ที่ทำจากอิฐมอญแดง เพื่อหลบฝนที่กำลังกระหน่ำเท ซ่า...ซ่า... แค่กๆ แค่กๆ เธอไอโขลกๆ เมื่อควันบุหรี่ของเพื่อนพี่ชายลอยคลุ้งอยู่ในอุโมงค์ที่กว้างและสูงพอจะให้พวกเธอนั่งหลบฝนได้ อีกฝ่ายมองปราดมา แสงจากดวงไฟที่ส่องเพียงเล็กน้อยทำให้เธอเห็นหน้าเขาไม่ชัด แต่เดาว่าเขามองเธอด้วยสายตาตำหนิ “เหม็นก็ออกไปสิ” แทนไท เทวัฒน์ สั่งเสียงเรียบนิ่ง แต่ยุริญดาทำคอแข็งเชิดใส่ “พี่แทนนั่นแหละเลิกสูบ มันเหม็น” แทนไทตีมึน ไม่สนไม่แคร์ ยังพ่นควันสีขาวขุ่นใส่หน้ายุริญดา ฝนที่ตกอยู่ข้างนอกทำให้เขาเซ็ง บ้านเขาอยู่ข้างๆ นี่เอง เขามาหาพี่ชายของหล่อนและกำลังจะเดินกลับก็ปรากฏว่าฝนเทลงมาเสียก่อน “พี่แทน ยุเหม็นบุหรี่ ดับซะ!” แทนไทฟังเสียงยุริญดาแล้วยิ่งรำคาญ แต่เม็ดฝนกลับบังคับให้เขาขยับเข้าใกล้หล่อนอีก ยุริญดาก็เช่นกัน จำต้องขยับมาหาแทนไทที่กลางอุโมงค์ ยิ่งฝนตกกระหน่ำ แสงไฟในสนามก็ยิ่งเบาบางลง เหลือเพียงแสงสีส้มวูบวาบจากมวนบุหรี่ที่แทนไทคีบไว้ด้วยริมฝีปากเท่านั้น ยุริญดาอดทนต่อกลิ่นไม่ไหวก็เอื้อมมือไปคว้าบุหรี่ของเขา เธอดีดหวือออกไปข้างนอกจนเม็ดฝนทำให้บุหรี่มวนนั้นมอดดับลง แทนไทหันมองแม่ตัวแสบ ดวงตาคมเข้มขุ่นขวาง ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “เป็นเหี้ยอะไรวะ! คนจะดูดบุหรี่!” ยุริญดาหน้าเจื่อน กลืนน้ำลายหนืดๆ ลงคอ ต่อหน้าพ่อแม่เธอ แทนไทไม่เคยพูดจาหยาบคายแบบนี้เลย “นี่บ้านฉัน อยากสูบก็ไปสูบบ้านพี่สิ” “แหกตาดูซะบ้างว่าฝนมันตก” เถียงน้องสาวเพื่อนที่อายุห่างกันแค่ปีเดียว ไม่อยากมองหน้าหล่อนหรอก เพราะใบหน้าซื่อๆ กับเรือนร่างชุ่มน้ำฝนนี่ช่างยั่วกิเลสสิ้นดี หล่อนไม่รู้กระมังว่าตัวเองเซ็กซี่แค่ไหน ในความเป็นจริงนั้น เขาได้แต่แอบมองยุริญดาอยู่ห่างๆ เพราะหล่อนเป็นเหมือนไข่ในหินที่ครอบครัวสุดหวงแหน ยิ่งหล่อนเป็นน้องสาวเพื่อน ความคิดที่ว่าจะจัดหล่อนรวมไว้ในรายชื่อสาวๆ ที่เคยพาขึ้นเตียงเลยต้องตกไป แต่ตอนนี้เขาชักอดใจไม่ไหว บรรยากาศมันชวนให้ตบด้วยปากกระชากด้วยลิ้นเหลือเกิน “มองอะไร อย่ามองนะ” ยุริญดายกมือป้องอก แทนไทไม่สน เขาปัดมือหล่อนออกแล้วตะปบมือลงหน้าอกข้างหนึ่งของหล่อนทันที หมับ! ยุริญดาตัวชา หน้าซีดเผือด เธออึ้งจนแทบช็อก พี่แทนทำบ้าอะไร!? “ทำไม! ก็มือฉันว่าง เธอดีดบุหรี่ฉันทิ้งทำไมล่ะ” ยุริญดาพยายามดึงมือแทนไทออกจากพุ่มทรวง แต่แทนไทยิ่งบีบขยำมันแรงขึ้น พวงแก้มเธอร้อนผ่าวขึ้นมา เสื้อที่สวมไม่ได้หนามากมาย ทั้งยังชุ่มน้ำฝน แถมคอเสื้อก็เปิดเปลือยเนินอก ง่ายต่อการที่ปลายนิ้วเขาจะสัมผัสโดนผิวเนื้อเธอ แล้วในจังหวะที่เธอกำลังอึ้งกับสัมผัสอุ่นๆ สายฟ้าก็ผ่าเปรี้ยงลงมา เปรี้ยงงง!!! “กรี๊ดดด!!!” หญิงสาวโผเข้าหาอ้อมอกชายด้วยความตกใจ เธอกำสาบเสื้อเขาไว้ เสื้อสีขาวของนักศึกษาเคลื่อนขยับตามแรงดึง ซ่า...ซ่า... ฝนยังตกกระหน่ำ พอๆ กับหัวใจสองดวงที่เต้นแรงพอๆ กัน ยุริญดาได้สติก่อน เธอผละจากร่างเขา แต่แขนเขากลับรั้งร่างเธอไว้ ฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งยังครอบครองทรวงอกเธอ “ฉันหนาว นั่งนี่แหละ” สั่งแล้วดึงหล่อนให้นั่งบนตักดีๆ “ปล่อยสิ ปล่อยนะ อย่าจับ!” “อย่าจับอะไร” "ก็...หน้าอก” เธออ้อมแอ้มตอบ ดึงมือเขาออกแต่เขาก็จับลงมาอีก แทนไทอมยิ้มได้ใจ พอหล่อนไม่ร้องโวยวายก็เหมือนเข้าทาง ความเป็นชายของเขาเริ่มเติบใหญ่ในเป้ากางเกงแล้วตอนนี้ “ทำไม ไม่ชอบเหรอ” ถามหล่อนแต่กลับบีบขยำแรงขึ้น รู้สึกได้ถึงแรงเต้นของหัวใจที่เร็วถี่ขึ้นมา *** นิยายวางขายอีบุ๊ดแล้วที่่แอป MEB ราคา 279 หนังสือ 330 ส่งฟรีแฟลชในประเทศ สั่งซื้อได้ที่เพจเฟซบุ๊ก อัญจรี นักเขียน เลขบัญชีโอนเงิน ต้องชื่อ อัญจรี เท่านั้นค่ะ คำเตือน เหรียญฟรีในแอปดรีม มีวันหมดอายุนะคะ รีบใช้อ่านนะคะ อ่านเรื่องไหนก็ได้ ในดรีมจ้า

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more