ชีคซาอิสเดินมานั่งลงข้างกายนันนา ก่อนยกร่างเล็กขึ้นมานั่งบนตัก แขนทั้งสองข้างกอดรัดร่างเล็กเอาไว้อย่างหวงแหน คิดว่าเธอหายไปขึ้นมาจริงๆ แล้วเขาจะทำยังไง จะไปตามหาเธอได้ที่ไหน หากหญิงสาวกลับวาลิเมียร์ก็ดีไป แต่ถ้าหากไม่ได้กลับวาลิเมียร์แล้วเขาจะไปตามหาเธอได้ที่ไหน
“ทำไมลงไปข้างล่างถึงไม่ให้ฮาริมกับราชิดไปด้วยล่ะ”
“ก็ฉันอยากไปคนเดียวบ้างไม่ได้หรือยังไงคะ แล้วเมื่อไหร่ท่านชีคจะเอากำไลข้อเท้าออกให้ฉันเสียที เวลาเดินมันดังจะตาย มีแต่คนมอง ฉันอาย”
นันนาแหงนหน้ามองชีคหนุ่มอย่างออดอ้อน ในเมื่อใช้ไม้แข็งไม่ได้ งั้นเธอก็ใช้ไม้อ่อนกับเขาก็แล้วกัน
“ไม่ต้องเอาออกหรอก ใส่เอาไว้แบบนี้แหละดีแล้ว สวยดีออก”
มือหนา เลื่อนไปจับกำไลทองที่ข้อเท้าของนันนาอย่างมีความสุข ปล่อยให้มันอยู่ในข้อเท้าเล็กนี่แหละดีแล้ว ต่อไปจะได้ไม่มีใครกล้ามาจีบผู้หญิงของเขา อีกทั้งเขาก็ชอบให้เธอสวมกำไลข้อมือกับข้อเท้าเอาไว้มากกว่
