ฟีรูซยักคิ้วให้ฮาคีมที่เพิ่งก้าวเข้ามาในห้องตามหลังเขาไม่กี่นาที ก็ไม่รู้ว่าไอ้เหตุผลข้างๆ คูๆที่ยกขึ้นมานั้นจะโน้มน้าวจิตใจว่าที่พี่สะใภ้ได้มากน้อยแค่ไหน แต่ที่แน่ๆ แม้ว่าใบหน้าของเกวลินจะแต้มเครื่องสำอางหน้าเตอะแต่ก็ดูรู้ว่าหน้าซีดที่เห็นศรุติยืนทำหน้าเครียด แสดงถึงความไม่พอใจในกิริยาที่เกวลินทำลงไปเมื่อครู่
“ฟีรูซพูดถูก เราไม่ได้แค่ต้องการพนักงานที่หน้าตาดีแต่ต้องเก่งและฉลาดด้วย” ฮาคีมเอ่ยเสียงเครียด เล่นละครร่วมไปกับน้องชาย เขามองใบหน้าที่มีรอยแดงเด่นชัดอย่างสงสารจับใจ
“วันนั้นไม่ได้มีแค่พี่คนเดียว อเล็กซ์เพื่อนพี่ก็อยู่ด้วย โยษิตาสามารถสนทนาภาษาอังกฤษได้ฉะฉานและไม่เงอะงะอย่างที่เราคิด ถึงเธอไม่เคยทานอาหารไอริชแต่ก็ระวังกิริยาวางตัวได้เหมาะสม เธอสอบผ่านนะโยษิตา เตรียมเก็บข้าวของไปทำงานที่ใหม่ได้ทันทีที่เมื่อห้องทำงานของฟีรูซจัดเสร็จ”
ฟีรูซสะดุ้งเฮือกแต่เก็บอาการอยู่ ไม่รู้ว่ากำลั
