อุบัติเหตุทางกายในคืนหนึ่งระหว่าง ‘ไรอัน คาเตอร์’ เจ้าพ่อแห่งสายการบิน ‘ลักซูรีแอร์ไลน์’ ผู้ได้รับฉายาว่านักธุรกิจสมองเพชร และ‘กุลนิดา พาโชค’ หญิงสาวชาวไทยที่เขาสนใจตั้งแต่แรกเห็น แต่เข้าใจผิดว่าเธอกำลังจะแต่งงานเลยไม่พาตัวไปขวางเส้นทางความรักของใคร
การถูกเฉี่ยวชนทางร่างกายในคืนนั้นโดยที่กุลนิดาไม่คิดแจ้งเคลมประกันก่อให้เกิดสายเลือดคาเตอร์คนใหม่ ‘น้ำอิง’ เมื่อรู้ว่ากุลนิดามีลูกสาวของเขาติดท้องไป ไรอันทำทุกวิถีทางเพื่อจะจับสองแม่ลูกเอามาลงโทษด้วยการกอด แล้วปลอบใจด้วยการเปลูกและเมียอย่างไม่อั้น เมื่อเขาตามเจอ เธอจะปฏิเสธว่าน้ำอิงไม่ใช่ลูกเขาก็ไม่ได้ ในเมื่อพ่อกับลูกหน้าตาเหมือนกันเสียขนาดนั้น
กุลนิดายังคิดว่าฟังผิด “คุณพูดว่ายังไงนะคะ!”
“ผมว่าผมพูดชัดแล้วนะ ผมจะมาช่วยคุณเลี้ยงลูกที่บ้านหลังนี้”
กุลนิดาเบิกตากว้างอย่างคาดไม่ถึง “คุณไรอัน คุณจะมาอยู่กับเราได้ยังไง บ้านนี้หลังเล็กนิดเดียว”
“เตียงนอนที่นี่ความยาวถึงสองเมตรไหมครับ”
“ถึงสิคะ ก็เป็นขนาดความยาวของเตียงทั่วไป”
เขายืดกายแล้วส่งรอยยิ้มอบอุ่นปนเจ้าเล่ห์
“ถ้างั้นไม่มีปัญหาครับ ผมนอนได้สบาย ผมสูงร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร”
กุลนิดาจ้องหน้าคนหล่อเขม็ง แต่คนหล่อกลับส่งยิ้มระรื่นมาให้
“บ้านนี้มีเตียงใหญ่แค่เตียงเดียวค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ถือ งั้นผมนอนเตียงเดียวกับคุณก็ได้”
ดวงหน้าสวยซีดเผือดสลับแดงคล้ำ เหมือนถูกเขาไล่ต้อนมัดมือชกยังไงไม่รู้
“แต่ฉันถือ” หญิงสาวรีบแย้งเสียงดัง “ฉันไม่ได้หมายความว่ากลัวคุณจะลำบาก ขอพูดตรงๆ เลยนะคะ คุณจะมาอยู่ในบ้านฉันในฐานะอะไร?”
ไรอันตอบสั้นๆ แต่ได้ใจความ “ในฐานะพ่อของลูกไงครับ ส่วนสถานะอื่นผมรอได้จนกว่าคุณจะยกระดับผมขึ้นเป็นสามีเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น”
“อะไรนะ พ่อของลูก? สามี?” กุลนิดาบอกตัวเองว่าเธอสับสนไปหมดแล้ว นี่เขากำลังก่อกวนเธออยู่ใช่ไหม
