Tulip 'ทิวลิป'

Tulip 4

Tulip 4

“ว่าแต่วันนี้หนุ่มหล่อไม่มาหาพิมพ์เหรอเนี่ย” จู่ ๆ พี่มายด์ก็เริ่มแซวพี่พิมพ์ ฉันน่ะ ฉันดีใจมากที่พี่พิมพ์มีแฟนถึงแม้พี่พิมพ์จะบอกว่ากำลังคุย ๆ กันอยู่ก็เถอะ หากใครได้เห็นสายตาที่น้องลมมองพี่สาวฉันนะ ไม่มีใครเชื่อหรอกนะคะว่าแค่คุยกัน สายตาที่เต็มไปด้วยความรักความหลงใหลแบบนั้น ไม่ว่าจะเห็นกี่ครั้งฉันก็เขินอยู่ตลอด และดีใจมาก ๆ ที่มีคนรักพี่สาวตัวเองแบบนี้ ทั้งการกระทำที่เต็มไปด้วยความใส่ใจ ทั้งความห่วงใย น้องลมแสดงออกต่อพี่พิมพ์ได้อย่างชัดเจนกันเลยทีเดียว

“อะไรกัน ทำไมจู่ ๆ ถึงมาถามล่ะ” พี่พิมพ์ถามเพื่อนสนิทตัวเองอย่างไม่เข้าใจ

“ก็เห็นเงียบ ๆ นี่นา ว่าไงล่ะ ไหนล่ะคำตอบ” พี่มายด์ถามย้ำ ฉันมองพี่สาวตัวเองพร้อมกับรอยยิ้มขำเล็กน้อย ก็พี่สาวฉันน่ะเขินง่ายมากเลย เวลาถูกแซว แต่ถามว่าจะหยุดแซวไหม ไม่เลยค่ะ ฉันจะแซวอยู่แบบนี้ทุกวันเลยแหละเห็นพี่สาวเขินแล้วฉันมีความสุข

“น้องทำงานไงที่อู่น่ะ คงจะเย็น ๆ นู่นเลย” แต่ท้ายที่สุดก็ยอมตอบคำถามของพี่มายด์พร้อมกับใบหน้าแดงก่ำจากความเขินอาย คิกคิก พี่สาวฉันน่ะ บอกแล้วว่าเวลาเขินแล้วน่ารักมาก

“สวัสดีค่ะ” เสียงลูกค้าดังขึ้นด้านหน้าเคาน์เตอร์ ฉันรีบเงยหน้าขึ้นมองและส่งยิ้มให้ลูกค้าทันทีเช่นเดียวกัน

“สวัสดีค่ะ สอบถามได้นะคะ” ฉันส่งยิ้มให้ลูกค้า

“ค่ะ อยากได้ช่อดอกทิวลิปค่ะ”

“สนใจสีไหนเป็นพิเศษไหมคะ” ฉันทวนถามพร้อมกับรีบเปิดหนังสือตัวอย่างช่อดอกไม้ที่ร้านเราเคยจัดให้ลูกค้าได้ตัดสินใจเลือกทันที

“สีขาวค่ะ”

“ดอกทิวลิปสีขาวนะคะ มีทั้งหมดสามขนาดคุณลูกค้าสนใจขนาดไหนคะ?” ฉันทวนถามพร้อมกับเปิดหน้าหนังสือตัวอย่างให้ลูกค้าได้เลือกขนาดด้วยตัวเองไปด้วย

“สักครู่นะคะ” คุณลูกค้าเอ่ยบอกก่อนจะขยับออกห่างจากเคาน์เตอร์เล็กน้อยจากนั้นก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาคล้ายกับกดถ่ายรูป แต่ยกสูงแบบนั้นไม่ถ่ายติดหน้าฉันไปด้วยเหรอ ไม่ได้อะไรหรอกนะกลัวทำหน้าตลกอยู่น่ะสิ

“เอาขนาดใหญ่ค่ะ แบบนี้ค่ะ” คุณลูกค้าเอ่ยเลือกพร้อมกับชี้นิ้วลงบนตัวอย่างช่อดอกไม้ที่สนใจ

“ลูกค้าให้จัดส่งหรือจะรอรับคะ” ฉันขยับออกห่างและลงรายการสินค้าที่ลูกค้าต้องการในคอมพิวเตอร์เพื่อออกใบรายการให้พี่ ๆ จัดดอกไม้รวมถึงออกใบเสร็จให้ลูกค้า

“ส่งให้หน่อยได้ไหมคะ”

“ได้ค่ะ คิวส่งเป็นช่วงเวลาหกโมงเย็นนะคะ”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวขอจ่ายเงินเลยค่ะ สแกนจ่ายนะคะ” คุณลูกค้าเอ่ยบอกฉันจึงผายมือไปยังคิวอาร์โค้ดหน้าเคาน์เตอร์ ที่มีไว้เพื่ออำนวยความสะดวกให้กับลูกค้าที่เข้ามารับบริการที่ร้าน

“คุณลูกค้าจะส่งให้ใครคะ ขอชื่อและข้อมูลติดต่อทั้งคนส่งและคนรับด้วยนะคะ”

“ได้ค่ะ ส่งให้คุณ...” รับข้อมูลมาครบก็ทวนให้ลูกค้าฟังก่อนจะบอกราคาดอกไม้ที่ลูกค้าสั่งซึ่งเป็นช่อขนาดไซซ์เอ็กแอลแน่นอนว่าเป็นขนาดใหญ่ที่สุดราคาก็จะสูงตามไปด้วยเช่นเดียวกัน

“ขอบคุณนะคะ โอกาสหน้าหวังว่าจะได้รับใช้อีกนะคะ” ฉันลุกขึ้นยืนส่งลูกค้าด้วยรอยยิ้ม

“มาแน่นอนค่ะ อาจจะได้มาบ่อย ๆ ด้วย ขอบคุณนะคะ” คุณลูกค้าตอบกลับมาอย่างน่ารัก คล้อยหลังลูกค้าเดินออกจากร้านฉันก็รีบนำใบรายการไปวางในตะกร้ารายการกลางโต๊ะให้พี่ ๆ ได้จัดทำตามคิว ส่วนตัวเองนั่งรอกินข้าวและรอกาแฟของโปรดอยู่อย่างมีความสุข

“น้องขวัญ”

“จ๋าพี่” ขานรับเสียงเรียกของพี่มายด์หลังจากที่นั่งตอบข้อความลูกค้าในไลน์อยู่สักพัก

“เจ้าแรกรอรับบ่ายสามนะ”

“โอเคค่ะเดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วจะออกไปเลยค่ะ” เวลาต้องส่งเยอะ ๆ ฉันจะใช้รถยนต์ของตัวเองแต่รอบไหนมีหนึ่งช่อฉันจะขับมอเตอร์ไซค์ไปน่ะเดินทางสะดวกดี

เที่ยงตรงกับข้าวมาส่งฉันจึงออกไปนั่งกินข้าวกับพี่ ๆ ที่โต๊ะหลังร้านที่พี่พิมพ์จัดไว้เป็นที่สำหรับพักเที่ยงของพวกเรา ส่วนเจ้าของร้านมักจะกินทีหลังเพราะอยู่เฝ้าหน้าร้านให้ก่อนในช่วงเวลาพักแบบนี้

ร้านนี้เป็นเหมือนความรักและความฝันของพี่พิมพ์เลยก็ว่าได้ เราช่วยกันประคับประคองร้านนี้มาจนถึงวันนี้ยากมากและเหนื่อยมากจนร้องไห้กันอยู่บ่อย ๆ ในช่วงแรก แต่ตอนนี้ผลของการทุ่มเทและมุ่งมั่นทำให้เห็นแล้วจริง ๆ ว่ามันคุ้มค่าแล้วกับความเหนื่อยในตอนนั้น

“ไปส่งดอกไม้แล้วนะคะ”

“ขับรถระวังด้วยนะ พี่รอที่บ้านนะ”

“รับทราบค่ะ” ขานรับเสียงตอบกลับของพี่พิมพ์ วันนี้ถือว่าไม่ได้เยอะมากในการส่งดอกไม้ ฉันทยอยส่งตามจุดที่ลูกค้าแจ้งไว้ทำทุกอย่างอย่างรอบคอบและดูแลดอกไม้อย่างดีกระทั่งถึงจุดสุดท้ายที่เป็นคอนโดแห่งหนึ่ง ฉันเดินเข้าไปติดต่อผู้รับจากข้อมูลที่อยู่ในใบรายการสั่งซื้อแล้วและเหมือนเขาจะบอกให้ฝากไว้ที่ล็อบบี้ของคอนโด นั่นจึงทำให้ฉันต้องเดินเข้าไปยังภายในตัวอาคารอย่างเลี่ยงไม่ได้

“สวัสดีค่ะ ส่งดอกไม้ห้อง B1507 ค่ะ ลูกค้าแจ้งไว้ว่าให้ฝากไว้ที่ล็อบบี้ค่ะ” ฉันรีบแจ้งพนักงานที่ยืนอยู่หลังล็อบบี้ทันที ด้วยน้ำเสียงนอบน้อมและไม่ลืมที่จะส่งยิ้มให้ด้วย

“อ้าว ก็คุณ...” พนักงานคนหนึ่งชี้นิ้วไปด้านหลังฉันคล้ายจะพูดอะไรสักอย่าง แต่กลับโดนพี่พนักงานที่ดูอายุเยอะกว่าเข้ามาสะกิดให้เงียบและพี่คนที่เข้ามาใหม่เป็นฝ่ายคุยกับฉันแทน

“สวัสดีค่ะ เจ้าของห้อง B1507 แจ้งไว้แล้วค่ะ แต่ทางเราต้องขอชื่อและเบอร์ผู้ติดต่อไว้เพื่อรักษาความปลอดภัยด้วยนะคะ” พี่คนตรงหน้าเอ่ยบอก ทั้งยังส่งยิ้มให้ฉันอยู่ดังเดิม

“อ้อ ได้ค่ะ รบกวนคุณพี่เซ็นรับให้หนูด้วยนะคะ” ส่งเอ่ยเรียกคนตรงหน้าด้วยคำสุภาพ

“ได้ค่ะ” เราทั้งสองคนต่างแลกเปลี่ยนข้อมูลตามมาตรการที่ทำงานตัวเอง เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยฉันก็ส่งช่อดอกไม้ขนาดใหญ่ให้พี่พนักงานไปทันที

“ขอบคุณนะคะ” ฉันส่งยิ้มให้พี่พนักงานก่อนจะรับเอกสารตัวเองมาถือไว้และเดินออกจากคอนโดสูงตระหง่านตาแห่งนี้ โดยที่ไม่ได้มองรอบข้างหรือสนใจอะไรมากนัก ที่นี่หรูหรามากเกินไปค่ะฉันรู้สึกเขิน ๆ นิดหน่อยที่อยู่ตรงนั้นทั้งยังแต่งตัวแสนจะธรรมดาแบบนี้ รีบออกมาแบบนี้ดีต่อฉันที่สุดแล้วค่ะ

“กลับบ้านดีกว่า หิวข้าวแล้วสิ” ระหว่างที่เดินไปขึ้นรถก็บ่นกับตัวเองเสียงเบา มือล้วงโทรศัพท์กดโทรหาพี่สาวเพื่อบอกว่าตอนนี้ฉันกำลังจะกลับบ้านแล้ว พร้อมกินข้าวอร่อย ๆ จากฝีมือพี่พิมพ์แล้วค่ะ

“คนสวยขา กำลังกลับบ้านนะคะ” เอ่ยบอกพี่พิมพ์ด้วยน้ำเสียงติดจะออดอ้อน

(ได้เลยค่ะ แต่มื้อเย็นอาจจะช้านิดหน่อยนะพี่ขอจัดดอกไม้อีกห้าช่อลูกค้ามารับเย็นนี้) ปลายสายรีบเอ่ยบอกทันที

“ได้เลยค่ะ เดี๋ยวหนูแวะซื้อชาพีชกลับไปให้ด้วยนะคะ”

(โอเค ขับรถระวังด้วยนะ)

“ได้ค่ะ” รับปากพร้อมกับเดินมาหยุดที่ประตูรถฝั่งคนขับ ฉันปลดล็อกรถและเปิดประตูขึ้นไปนั่ง เช่นเคยที่ฉันไม่ได้ออกรถในทันทีเพราะโทรศัพท์มีแจ้งเตือนเข้ามาอีกแล้วเป็นข้อความจากเพื่อนสนิทของฉันที่บอกว่าจะกลับมาวันมะรืนถามว่าจะเอาอะไรไหม แน่นอนว่าฉันฝากซื้อขนมค่ะ ขนมเท่านั้นที่เหมาะกับฉันที่สุด

ระหว่างทางกลับบ้านฉันแวะซื้อชานมและชาพีชที่ร้านคาเฟ่ก่อนถึงร้าน รอสักพักก็ได้เครื่องดื่มมาสามแก้วซื้อเผื่อน้องลมด้วย พี่พิมพ์ส่งข้อความมาบอกว่าชวนน้องกินข้าวด้วยกัน นอกจากนี้ยังมีเค้กและขนมอื่น ๆ ที่ฉันเลือกที่จะซื้อไปติดตู้เย็นที่ห้องครัวไว้ อย่างที่รู้กันค่ะว่าฉันทำงานกลางคืนด้วยบางครั้งเห็นคลิปขนมก็อยากจะกินดังนั้นมีติดตู้เย็นไว้เป็นเรื่องดีที่สุดจะได้ไม่รู้สึกหงุดหงิดเวลาอยากจะกิน