7 มาค้างคืน
919 Words
ช่วงค่ำหลังจากที่เขาเสร็จงานกับบิดาแล้ว ชายหนุ่มก็กลับไปที่เรือนของตนเอง แต่สายตาพลันเห็นว่าร่างบางของคนรักกำลังเดินมาหาตนพอดี เขายิ้มรับให้กับรอยยิ้มออ่นหวานของนาง ที่เห็นมาตั้งแต่ไกล
" ท่านพี่ "
" หงเอ๋อ "
" ท่านพี่คืนนี้ไปค้างที่เรือนของข้าได้หรือไม่เจ้าคะ "
"เอาสิ งั้นพี่ขอตัวไปอาบน้ำก่อนแล้จะตามไป "
" เจ้าค่ะ " นางเอ่ยรับคำด้วยความยินดี แววตาแสดงออกถึงความดีใจอย่างมาก จากนั้นก็กลับไปรอเขาที่เรือนของตนเอง วาดหวังว่าจะมีคืนที่แสนสุขกับเขา แต่ใครจะรู้ว่านางต้องรอเก้อ เพราะเขาไปค้างคืนที่เรือนตะวันออก
" คุณชายขอรับ นายท่านสั่งมาว่าให้ค้างคืนที่เรือนตะวันตกขอรับ " ตู้ห่าวนำคำสั่งของบิดาเขามาบอกแล้วก็กลับไปที่พักของตนเอง ปล่อยให้คนที่ได้รับคำสั่งมีสีหน้ายุ่งยากใจอยู่เพียงลำพังตรงทางเดิน เขาตัดสินใจไม่นานนักก็กลับไปอาบน้ำและไปยังเรือนตะวันตกตามคำสั่งของบิดา... อย่างเต็มใจ
"ฮูหยินเจ้าคะ จะอาบน้ำเข้านอนเลยหรือไม่ " ซูมี่เอ่ยถามนายของตนที่ตอนนี้นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้ ข้างเตียงนอน
" อืม ตอนนี้ยามอะไรแล้ว "
" ปลายยามซวีแล้วเจ้าค่ะ " [19.00-20.59 ]
" เตรียมน้ำไว้ก็พอพวกเจ้าก็ไปพักผ่อนเถอะ "
" เจ้าค่ะ "
เมื่อสาวใช้ทั้งสองกลับออกไปแล้วนางก็เข้าไปอาบน้ำอย่างสบายใจโดยไม่รู้ว่าใครบางคนนั่งรออยู่บนเตียงนอนแล้ว
" ท่าน !!! "
" ตกใจเชียวหรือซินเอ๋อ หึหึ " เขาเอ่ยขึ้นแต่สายตานั้นจ้องมองมาที่ร่างบางอย่างเสือที่รอตะครุบเหยื่อ
" ท่านมาที่นี่ทำไมเจ้าคะ ข้าจะนอนแล้ว "
" ที่นี่เป็นห้องนอนของเจ้า ก็เท่ากับว่าเป็นห้องนอนของข้าด้วยเช่นกัน มาสิ เราจะได้... นอน ด้วยกัน " เขาเอ่ยเว้นวรรคที่คำว่านอนอย่างชัดเจน ทำเอาเวลานี้ฟางซินรู้สึกเสียวสันหลังไม่น้อย แต่นางก็จำใจกล้าเดินเข้าไปที่เตียงนอนที่เขานั่งอยู่ด้วย ก่อนจะขึ้นเตียงไปและเอนตัวลงนอนติดกำแพง
เยว่เทียนเห็นว่านางล้มตัวลงนอนแล้วก็ดับเทียนแล้วเอนตัวลงนอนตามนาง แต่กระนั้นเขายังดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดของตนเอง และกอดรัดนางเอาไว้แน่น
" ขยับออกไปนิดได้ไหมเจ้าคะ ข้าหายใจไม่ออก แล้วก็ท่านรัดข้าแน่นมากเกินไป ข้านอนไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ " นางเอ่ยบอกกับเขาก่อนจะขบฟันเอาไว้แน่น
" หืม หรือว่าเจ้าไม่อยากนอน งั้นเรามาทำอย่างอื่นดีกว่าไหม " เพราะคำพูดสองแง่ของเขาทำให้เธอต้องรีบหลับตาและนอนหลับไป ส่วนเขาเมื่อเห็นว่าสามารถแกล้งนางได้แล้วก็ยกยิ้มกับท่าทางเลิ่กลั่กก่อนจะพลอยหลับตามนางไป
เรือนหลังที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงข้าวของเครื่องใช้ที่ถูกหญิงสาวปาลงพื้นด้วยความโมโห ที่เขาไม่มาตามที่รับปากเอาไว้ แต่กลับไปค้างคืนที่เรือนตะวันตกแทน
" หึ นังแพศยา ข้าเกลียดมัน "
" นายหญิงเจ้าคะ ใจเย็นลงก่อนสิเจ้าคะเดี๋ยวมีใครมาได้ยินเข้า รู้ไปถึงหูนายท่าน เราจะมีปัญหาตามมานะเจ้าคะ " ถังเป่าเอ่ยเตือน
" เจ้ายังมีหน้ามาบอกให้ข้าใจเย็นลงอีกหรอถังเป่า เจ้าไม่เห็นหรือว่านางแย่งท่านพี่ไปกกกอดทั้งคืนแล้ว " ไฉ่หงเอ่ยออกมาน้ำเสียงของนางเต็ใไปด้วยความเสียใจที่เขาไม่ทำตามคำพูดที่รับปากนางเอาไว้ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวใดๆกับฟางซิน แต่สองวันมานี้เขาได้ทำผิดสัญญาต่อนางแล้ว ไฉ่หงซบหน้าลงบนหมอนหนุนของตนเอง ร้องไห้จนเหนื่อยและหลับไปในยามโฉ่ว [01.00-02.59]
ฟางซินตื่นขึ้นมาตั้งแต่ยามต้นเหมา [05.00-06.59]ข้างกายยังคงมีชายหนุ่มนอนหลับอยู่ นางอยากจะลุกออกจากเตียงนอนแต่ไม่สามารถทำได้ เพราะตอนนี้เขากอดรัดนางเอาไว้ แม้ว่าจะรู้สึกปวดเมื่อยร่างกายมากแค่ไหนก็ตาม
' เมื่อไหร่จะตื่นสักที เมื่อยแล้วนะ ' นางบ่นในใจ
ปลายยามเหมาชายหนุ่มก็ลืมตาตื่นขึ้นมาเขามองไปที่ร่างบางในออ้มแขน พบว่านางนอนจ้องเขาอยู่ทั้งยังถลึงตาใส่เขาอีกด้วย
" จ้องมองสามีเช่นนี้ คงอยากจะให้... "เขาเอ่ยขึ้นแล้วใช้มือของตนเองลูบไล้ไปตามแขนขวาของนาง เวลานี้ฟางซินได้แต่กลืนน้ำลายเหนียวๆลงคออย่างยากเย็น ไม่ใช่ว่านางมีความต้องการเรื่องอย่างว่า แต่นางกำลังหงุดหงิดต่างหากล่ะ นางจึงหยิกเข้าที่สีข้างของเขา เยว่เทียนสะดุ้งโหยงเพราะรู้สึกเจ็บเขาจึงเลิกแกล้งนางและลุกขึ้นนั่งที่ปลายเตียงนอน แล้งใช้สายตาจ้องมองนางอย่างกับว่าตนเองเป็นผู้ที่ถูกกระทำเสียอย่างนั้น
ฟางซินกรอกตาไปมาอย่างไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง ก่อนจะลุกออกจากห้องนอนของตนเองไปด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง
- Writer
