บทที่ 2
1275 Words
พระอาทิตย์ส่องแสงอยู่บนท้องฟ้า แผดเผาทุกสิ่งมีชีวิต
หลังจากถามคำถามปกติกับริชาร์ดที่จะถามระหว่างนัดบอด ยูนิสกับริชาร์ดก็มองหน้ากันห้านาที
ในห้านาทีนี้ ทั้งสองคนมองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม และทั้งคู่ก็หัวเราะเยาะคำพูดเดิมของกันและกันในใจ
คนหนึ่งเรียกตัวเองว่าเป็นทหารรับจ้างชั้นยอด และอีกคนบอกว่าเธอเป็นผู้นำของสายลับในโฮเชยา ใครก็ตามที่ได้ยินการสนทนาของพวกเขาคงจะต้องหัวเราะเยาะแน่ๆ
ฝันกลางวัน ฝันกลางวันทั้งหมด
หลังจากนั้นไม่นาน ยูนิซก็ทำลายความเงียบ
เธอเม้มริมฝีปากเป็นรอยยิ้มและตัดสินใจในใจว่า
“ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกของความสัมพันธ์ของคุณเป็นอย่างไร อย่างไรก็ตาม ฉันตรงไปตรงมามาก”
คำพูดของ Eunice กระตุ้นความปรารถนาที่ควบคุมไม่ได้ในหัวใจของ Richard!
ตรงไปตรงมา?
“ฉันชอบคนที่ตรงไปตรงมา! นี่จะเป็นการคืนดีกันคืนเดียวครั้งแรกของฉันเลยเหรอ? แม้ว่าความงามนี้จะมาหาฉันด้วยความคิดริเริ่มของเธอเองโดยไม่ทราบเจตนา แต่คงจะดีถ้าฉันได้ค้างคืนกับเธอสักคืน!”
“อึก ฉันกำลังคิดอะไรอยู่ ฉันมาที่นี่เพื่อหาเมีย ไม่ใช่งานเป่า ไอ้เลว”
“ฉันก็เป็นคนตรงไปตรงมาเช่นกัน หลังจากอยู่ต่างประเทศเป็นเวลานาน ฉันอยากจะคิดว่าตัวเองแตกต่างจากคนของฉันเล็กน้อย ในแง่ของความสัมพันธ์ โดยส่วนใหญ่แล้ว และฉันคิดว่าคุณควรตรงไปตรงมาเกี่ยวกับสิ่งที่ คุณชอบเพราะชีวิตนั้นสั้นมากและเราอาจจบลงในรางน้ำพรุ่งนี้เช้าสำหรับสิ่งที่เรารู้ "
ยูนิซยิ้มอย่างมีความสุข เหมือนดอกกุหลาบที่บานสะพรั่ง สวยแต่อันตราย
“อืม ฉันชอบสิ่งที่ฉันเพิ่งได้ยิน ดังนั้น…”
ริชาร์ดแอบดีใจและตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า
“ทำไมเราไม่เริ่มเดทกันตอนนี้ล่ะ”
อย่างไรก็ตาม ยูนิซแค่ส่ายหัวเบาๆ ซึ่งทำให้ริชาร์ดขมวดคิ้ว
"ห่า?"
ขณะที่ริชาร์ดกำลังจะถาม คำพูดต่อไปของยูนิซทำให้เขาตกตะลึง!
“ก็ฉันหมายถึง ในเมื่อเราทุกคนต่างก็มีความรู้สึกต่อกัน มา... แต่งงานกันตอนนี้เลย!”
แต่งงานแล้ว?
ความคิดของริชาร์ดว่างเปล่า
ความสุขนี้มาเร็วเกินไป!
เขาบีบข้อมือแน่นใต้โต๊ะ และความเจ็บปวดก็พุ่งเข้ามาในสมองของเขา ตอนนั้นเองที่เขาเชื่อว่าไม่ใช่ความฝัน
“อาหารกลางวันฟรีไม่ใช่ของจริงเหรอ ตัดสินจากความจริงที่ว่าฉันเพิ่งได้บุฟเฟ่ต์ฟรีมาเอง!”
“ฉันได้ยินถูกไหม คุณต้องการแต่งงานกับฉันไหม เรารู้จักกันแค่สิบนาทีเท่านั้นเหรอ ริชาร์ดถามอย่างไม่แน่ใจ
“ใช่ ฉันรู้ ฉันคิดว่าเธอกับฉันโชคดีมากที่ต้องมาพบกันในทะเลกว้างใหญ่แห่งนี้ มันคือสัญญาณของสวรรค์ แม้ว่าคำเหล่านี้อาจดูหยาบไปหน่อย แต่ฉันพูดตรงไปตรงมาเสมอ หวังว่าคุณจะเข้าใจ .
คาร์เป้ ดีม ใช่ไหม?
และฉันเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญอยู่แล้ว อย่าบอกนะว่าคุณต้องทำใจให้ได้ก่อนที่จะสงบสติอารมณ์และตัดสินใจได้”
ความผิดหวังปรากฏขึ้นในสายตาของยูนิซ และริชาร์ดจับการเปลี่ยนแปลงในดวงตาของเธอได้อย่างง่ายดาย
“อะไรวะเนี่ย!”
"นี่เป็นลูกไก่ที่ดีที่สุดที่ฉันเคยจะได้รับในชีวิต!"
"ก็พูดดี! ฉันเป็นผู้ชาย ฉันต้องเด็ดขาด! ฉันตัดสินใจแล้ว แต่งงานกันเถอะ! เมื่อไหร่จะปล่อยให้เป็นทางการ"
"ตอนนี้!"
Eunice ตั้งใจแน่วแน่ และแววตาของเธอแน่วแน่ไม่สั่นคลอน
ตอนนี้?
“อืม ยูนิส ฉันเริ่มตกหลุมรักนายแล้ว!”
สองชั่วโมงต่อมา
ริชาร์ดเบิกตากว้างและมองไปที่ทะเบียนสมรสอย่างไม่เชื่อ
ทั้งรูปถ่ายและชื่อของเขาและ Eunice อยู่ในนั้น ซึ่งยังคงดูน่าประหลาดใจสำหรับเขา
"แค่นั้นแหละ?"
“ฉันแต่งงานจริงเหรอ?”
“ฉันคิดว่าลูกเจี๊ยบตัวนี้แค่พูดเล่น แต่ทำไมเรา… ทุกอย่างพังทลายอย่างรวดเร็วขนาดนี้ ในที่สุดโชคของฉันก็เปลี่ยนไปแล้ว?”
“คุณนายโลเปซ ฮ่าฮ่า! ภรรยาสุดที่รักของฉัน! ฉันจริงใจกับคุณและบอกว่าฉันไม่เห็นสิ่งนี้เกิดขึ้นเลย!”
หลังจากพูดอย่างนั้น ริชาร์ดซึ่งได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมยุโรปและอเมริกาอย่างลึกซึ้ง กำลังจะรีบเข้าไปกอดยูนีสและจูบเธอ ภรรยาของเขาผลักเขาออกไปโดยไม่คาดคิด
"มีอะไรผิดปกติ?"
"ทำไมฉันไม่สามารถจูบภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของฉันได้"
จู่ๆ ริชาร์ดก็สังเกตเห็นว่ามีสายตาที่อธิบายไม่ได้ในดวงตาของยูนิซ
"ท่าน..."
"ท่าน?"
“ทำไมภรรยาของฉันไม่เรียกฉันว่าที่รักหรือที่รัก แต่นายล่ะ”
"ไปกินบุฟเฟ่ต์ฟรี"
จากความตกใจสู่ความปิติ จนถึงตอนนี้ ดูเหมือนริชาร์ดจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
เขาสงบลงและดวงตาของเขาก็คมขึ้นทันที
ทุกรายละเอียดเริ่มรวมตัวกันเป็นภาพที่ชัดเจน ลูกไก่ตัวนี้มาหาเขาโดยไม่ทราบเจตนาและแต่งงานกับเขาในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง เธอคงต้องการบางอย่าง
อย่างที่คาดไว้.
“ท่านครับ ผมดีใจมากที่ได้แต่งงานกับคุณ แต่ผมเคยบอกไปแล้วว่าผมเป็นสายลับ ฉันมีงานและไม่มีใครมารบกวนได้ และงานนี้ทำให้ฉันต้องแต่งงานด้วยเหตุนี้ ฉันแต่งงานกับคุณแล้ว และนี่คือการอำลาสำหรับเราตอนนี้”
"ลา?"
ความตื่นเต้นของริชาร์ดระเหยไปจนหมด
เขาพูดอย่างใจเย็น "ที่รัก คุณหมายถึง... จากนี้ไป คุณเท่านั้นที่ติดต่อฉันได้ ไม่ใช่ทางอื่น และสิ่งเดียวที่คุณต้องการจากฉันคือใบรับรองอย่างเป็นทางการ"
ยูนิซยิ้มแล้วพูดว่า "ใช่ และถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เจอกันครั้งหน้า มันก็จะยังอยู่ที่นี่ เราแค่จะทำอย่างอื่นที่เรียกว่า 'การหย่า'"
เมื่อมองดูรอยยิ้มของยูนิซ ริชาร์ดพยักหน้าแล้วตอบว่า
“ถ้าอย่างนั้นข้าก็ไม่บังคับเจ้า เจ้าไปได้แล้ว”
ยูนิสมองสามีของเธอซึ่งเธอเพิ่งแต่งงานด้วยความประหลาดใจ
"ทำไมเขาถึงนิ่งเฉย? ฉันกำลังรอช่วง 'ตะโกนและร้องไห้' อยู่"
อย่างไรก็ตาม ยูนิซเป็นผู้หญิง และความอยากรู้อยากเห็นคือธรรมชาติของเธอ
“คุณ... ไม่ต้องการหมายเลขของฉันเหรอ”
“ถามไปก็ไม่มีประโยชน์ ฉันรู้ ออกไปได้แล้ว แต่ฉันต้องเตือนคุณว่าเราจะไม่พรากจากกันนานเกินไป เจอกันครั้งหน้าเราอาจจะอยู่ด้วยกัน ภรรยาของฉันเชื่อหรือไม่” บางครั้งเราก็ไม่สามารถกำจัดโชคชะตาได้!" ริชาร์ดยิ้มอย่างลึกลับ
“คุณเป็นคนที่น่าสนใจจริงๆ น่าสนใจกว่าผู้ชายที่ฉันเคยเจอมามาก! บางทีฉันอาจจะให้โอกาสคุณจริงๆ ถ้าเราได้พบกันอีก แต่ตอนนี้ ลาก่อน”
หลังจากพูดอย่างนั้น ยูนิซก็หันหลังกลับและจากไป เธอออกแรงเล็กน้อยภายใต้ฝ่าเท้าของเธอ เธอเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วในรองเท้าส้นสูงซึ่งน่าตกใจเมื่อได้เห็น
เมื่อมองไปที่ร่างที่สง่างามของ Eunice ที่ค่อยๆ หายไป ริชาร์ดก็แตะจมูกของเขาและคิดด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว
“คุณคิดว่าคุณกำลังออกจากเรดาร์ของฉันเหรอ คิดใหม่อีกครั้ง”
มุมปากของริชาร์ดโค้งเป็นรอยยิ้ม หลังจากที่ร่างของ Eunice หายวับไปในสายตา เขาก็รีบไปยังทิศทางที่เธอจากไป...
- Writer
