"อืม ก็ดีกว่าเร เธอพูดแทนตัวเองว่าเรกับทุกคน กับฉันต้องพิเศษหน่อย" เบย์เอ่ย
เรมี่ได้แต่นั่งเขินอย่างหนัก นี่เบย์กำลังบอกรักเธอ มันคือเรื่องจริง ไม่ใช่ความฝัน เธอสะบัดหน้าเพื่อจะได้รู้ว่าตัวเองไม่ได้กำลังหลับและฝัน
"โอเค ต่อไปฉันจะแทนตัวเองว่าพี่ เราเป็นผัวเมียกัน ไม่ควรเรียกห่างเหินถูกมั้ย" เบย์เอ่ย
'ค่ะพี่เบย์"
"งั้นเราไปนอนกัน เดี๋ยวพี่อุ้ม"
เบย์เอ่ยก่อนอุ้มเรมี่ขึ้นแล้ววางเธอลงช้าๆที่เตียงนอน ก่อนล้มตัวลงนอนข้างๆแล้วชันแขนขึ้นมองใบหน้าของเรมี่ที่นอนด้านล่างแบบนั้น
"อยากไปไหนมั้ย อยู่แต่คอนโดเบื่อแย่" เบย์เอ่ย
"พี่เบย์ว่างเหรอค่ะ"
"สำหรับลูกเมียพี่ว่างอยู่แล้ว ว่าไง หนูอยากไปไหน"
คำว่าหนูจากปากเบย์ทำเอาเรมี่เขินหนักกว่าเขาแทนตัวเองว่าพี่เสียอีก เบย์เองก็เหมือนรู้เขากดยิ้มบางๆอยู่แบบนั้น
"มี่อยากไป..เอ่ออ อยากทะ..เที่ยวค่ะ" เรมี่เอ่ย
"ว่ามาซิ อยากไปไหน"
"มี่อยากไป....เอ่อออ...
