กลิ่นเหงื่อเค็มๆ ลอยฟ่อง! กลิ่นคาวของความรัก แผ่กระจาย เสียงครางหวานแหลมทวีความดังขึ้น ทุกช่วงจังหวะที่เจ้าของร่างใหญ่ถาโถมเข้าใส่ เงาร่างกลางแสงสลัวๆ ที่แยงผ่านรอยแตก จึงมองเห็นเพียงร่างขาวโพลนโอบรัดกันแนบแน่นเหมือนดั่งเช่นสัตว์โลกทั่วไปที่กำลังเสพสังวาสกัน เพียงแต่ความมหัศจรรย์พันลึกของมนุษย์เป็นอะไรที่สุดจะหยั่งถึง มีความดุดันและอ่อนหวานอยู่ในที่ที่เดียวกัน...เพียงแค่มองเห็นผ่านตาแวบๆ ก็ชวนให้หัวใจกระเส่า ขนกายลุกซู่...
เมวิกาแทบจะแดดิ้น เพราะชายหนุ่มโถมซัดแบบไม่ยั้งมือ
ความรัญจวนหวามไหว สาดใส่เธอหลายระลอกจนแทบจะกระอักความสุข...
กว่าชายหนุ่มจะยอมให้เธอได้หลับตาพัก เวลาก็ล่วงผ่านเข้าสู่วันใหม่มามากกว่า1 ชั่วโมง
เธอเคลิ้มฝันหลงคิดว่าตัวเองสุดแสนจะโชคดี ได้พบคนดีๆ ที่เดินเข้ามาในชีวิตพร้อมกับ ‘ความรัก’ ที่ค่อยก่อกำเนิด นั่นคือสิ่งที่เธอคิด แต่แวซ็องเล่า...เขาคิดอะไรอยู่เธอไม่อาจล่วงรู้
