“หึๆ” ชายหนุ่มโยกตัวไปมา ปลอบประโลมหล่อน “แบบนี้คิดว่าจะมีแรงไปทำงานไหมล่ะ...เครื่องฉันร้อนง่ายเธอก็น่าจะรู้นะเม” เสียงของแวซ็องแหบปร่า...เขาซุกใบหน้ากับพวงผมยาวสยาย สูดกลิ่นหอมๆ ปนกลิ่นเหงื่อจางๆ ของเธอจนชุ่มปอด...
หญิงสาวรีบผลักอกของเขาแรงๆ แต่เหมือนจะช้าไป ไฟปรารถนาของแวซ็องถูกจุดขึ้นมาเสียแล้ว เมื่อกลิ่นหอมหวานลอยยั่วเย้าอยู่แค่ปลายจมูก
“โทร. ลางานได้เลยจ้ะ เพราะเธอหมดแรงยืนแน่ๆ”
ชายหนุ่มกระซิบบอกชิดริมใบหู เขาผลักเมวิกาจนหงายหลังพร้อมกับโถมเข้าใส่ โดยที่เมวิกาทำได้แค่กะพริบตาปริบๆ เพราะไม่เคยห้ามได้หากแวซ็องเริ่มต้นเสียแล้ว
“ว่าจะให้เธอพักได้กินอะไรรองท้องเสียก่อน แต่แบบนี้คงรอไม่ได้แล้วล่ะ” เขาเสียดสีช่วงล่างเหมือนต้องการบอกเธอกลายๆ ก็ไอ้ตัวป่วนที่กวนเธอมาทั้งคืนมันเริ่มมีปฏิกิริยา เจ้าสิ่งนั้นขยับเขยื้อนและกำลังยืดขยายเตรียมพร้อม...
หญิงสาวเบิกตาโตๆ ก่อนจะครางเสียงหลง เมื่อบางส
