“อืม….ถ้ามีอะไรก็เรียกพี่ได้ตลอด”
“ขอบคุณค่ะ”
เขาถอยห่างออกจากเธอไป แต่ยังคงลังเลใจว่าควรจะไปตอนนี้เลยหรืออยู่เป็นเพื่อนเธออีกสักนิด
“ไหวหรือเปล่า”
“ไหวค่ะ พี่อิฐกลับไปพักเถอะค่ะ อิงโอเค”
ฝืนยิ้มให้ด้วยไม่อยากแสดงความอ่อนแอต่อหน้าอีกฝ่ายมากไปกว่านี้
“อืม….พักผ่อนเถอะ”
หากแต่พอผ่านไปเพียงครึ่งชั่วโมงคนที่ออกคำสั่งให้อิงดาวพักผ่อน กลับปรากฏกายอยู่ภายในห้องนอนของหญิงสาว เหตุเพราะภาพที่ได้เห็นเมื่อก่อนหน้านี้ทำเขาเองไม่สามารถข่มตาหลับลงได้เช่นกัน จนต้องแอบเข้ามาดูให้เห็นชัดอีกครั้งว่าคนฝันร้ายไม่มีอาการผวาอีก
ร่างสูงยืนนิ่งข้างขอบเตียง ดวงตาคมกริบจับจ้องมองร่างเล็กที่ขดตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่มนวมผืนใหญ่ หวนคิดไปถึงคำบอกเล่าของคนฝันร้ายเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา
ฝันทุกครั้งที่เจออุบัติเหตุ หรือเห็นภาพเหตุการณ์อย่างนั้นหรือ นึกถึงภาพดีดดิ้น ทรมาน ยามเจ้าตัวฝันถึงภาพมารดาเสียชีวิตต่อหน้า
