“นิ่ม...นั่นจะออกไปข้างนอกหรือลูก เรายังไม่แข็งแรงดีเลยนะ”
เสียงเรียกของมัทนาทำให้บุตรสาวคนเล็กในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ทะมัดทะแมงต้องหยุดชะงักขณะกำลังจะก้าวพ้นรั้วบ้าน
“แม่...” สาวน้อยผมบ๊อบสั้นในวัยยี่สิบหันมามองหญิงวัยสี่สิบกว่าในชุดกระโปรงผ้าพิมพ์ลายเดินตามออกมาจากบ้านสองชั้นขนาดกลางในย่านชานเมืองด้วยสีหน้าแสดงความเป็นห่วง มัทนาเข้าไปจับมือปัทมาซึ่งซึ่งใบหน้านั้นมีเลือดฝาดเล็กน้อยหลังผ่านการรักษาธาลัสซีเมียด้วยกระบวนการปลูกถ่ายไขกระดูกแต่ก็ยังต้องรับยาบำรุงจนกว่าเซลล์เม็ดเลือดจะกลับมาทำงานเป็นปกติ
“นิ่มจะไปไหนหรือลูก ให้แม่ไปเป็นเพื่อนมั้ย”
“นิ่มจะออกไปเดินดูอะไรเพลิน ๆ ในเมืองหน่อยค่ะแม่ ว่าจะแวะไปธนาคาร ไปปรับสมุดบัญชีเล่มนี้เพราะมันไม่ได้เคลื่อนไหวมาเกือบปีแล้ว คุณแม่อยู่บ้านกับคุณพ่อเถอะค่ะ นิ่มไปเองได้”
มัทนาก้มลงดูสมุดธนาคารที่ปัทมาดึงออกมาจากกระเป๋าสะพายและยิ้มบาง ๆ กับบุต
