ลอวเรนซ์นิ่งงันไปกับการกระทำเสมือนท้าทายนั้น มัสมินทำให้เขาเดือดดาลขึ้นมาในบัดดล เธอทำอย่างกับตัวเองเป็นหุ่น ไร้ชีวิตแล้งชีวาอย่างน่าใจหายและยิ่งกว่าที่เธอทำคือการเสนอร่างกายให้เขาสนองไม่ต่างจากหญิงขายบริการข้างถนน ไม่รู้จักยี่หระ หมดยางอายและไร้อารมณ์สิ้นดี
“คุณทำอะไร มิวซีอา! ผมพูดไม่ได้ยินรึไง!”
ชายหนุ่มกราดเกรี้ยว ความโกรธขับใบหน้าสีแทนให้ยิ่งเข้มขึ้นเมื่อผู้หญิงที่นั่งตรงหน้าทำราวกับเสียงนั้นลอยหายไปในสายลมและตัวเขาเป็นเพียงอากาศธาตุขณะไพล่มือบางไปข้างหลังเพื่อปลดตะขอบราเซีย
“คุณอวดดีกับผมมากไปแล้ว มิวซีอา!”
ไม่ทันที่ตะขอรั้งสายบราเซียจะหลุดออกจากกันร่างของมัสมินก็ถูกชายหนุ่มโถมตัวเข้าหาและดันเธอลงไปนอนหงายบนฟูกนุ่มโดยมีร่างสูงใหญ่ทาบทับ หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อใบหน้าคมคายขับลมหายใจร้อนเป่ารดบนปลายจมูกโด่งเล็ก น้ำตาแห
