ตอนที่ 8
1027 Words
ลอวเรนซ์ไม่รอให้ร่างเล็กที่เขาตรึงไว้แนบแผ่นอกได้ร้องอุทรแม้สักแอะ ชายหนุ่มก้มหน้าลงไปหาใบหน้าหวานซึ่งดวงตาเบิกค้างอย่างตื่นตระหนกเมื่อได้รับจูบอันรุนแรงเป็นการลงทัณฑ์บทแรกจากคนตัวโต
เธอยังจำรสลิ้นของเขาได้ก่อนหน้าว่ามันหวานหยาดหยดยิ่งกว่าน้ำผึ้งหลั่งรดชโลมใจ ลอวเรนซ์สอนการบดเคล้าริมฝีปากและซอกซอนชิวหาด้วยการจูบแบบฝรั่งเศสแต่ไม่เคยล่วงเกินให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจ หากแต่บัดนี้เขาเองกลับเป็นผู้ทำลายความฝันอันงดงามของเธอพินาศสิ้น
มัสมินเจ็บระบมไปหมดบนริมฝีปากที่เขาเผลอตะบี้ตะบันขบเม้มอย่างไม่นึกสงสาร แม้นี่คือจูบแรกหลังเลิกร้างห่างกันหากแต่ช่างเจ็บปวดทรมานจนหญิงสาวต้องกรีดปลายเล็บลงบนคอของเขาเพื่อตอบโต้และดูเหมือนลอวเรนซ์จะรู้สึกเมื่อเขาถอนริมฝีปากหนาได้รูปและดึงมือบางไปกุมไว้ขณะดวงตาวาวโรจน์จ้องมองดูรอยเลือดจางบนเรียวปากอิ่มและรอยน้ำสีแดงเข้มบนปลายเล็บที่เหน็บลงบนคอของเขา
“ริค...ปล่อยนุ่นไปเถอะค่ะ นุ่นสัญญาว่าจะเอาเงินมาชดใช้คืนให้คุณ...ทุกบาท”
เสียงนั้นสั่นสะท้านเหมือนร่างบางที่กำลังสั่นระริก เธอทำผิดพลาดครั้งใหญ่เสียแล้วมัสมิน เธอไม่น่ารับเงินก้อนนั้นจากจิอานนี่เพื่อที่จะพบกับผลลัพธ์อันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ ลอวเรนซ์อาจเคยเป็นเทพบุตร ทว่าในวินาทีนี้เขากลับกลายเป็นมัจจุราชที่กำลังสูบวิญญาณของเธอชดใช้ให้ความผิดหวังของตัวเองอย่างน่าครั่นคร้ามเป็นที่สุด
“คุณไม่ต้องหาเงินมาใช้คืนผมหรอก มิวซีอา...”
รอยยิ้มเหยียดกระตุกบนเรียวปากหยักของใบหน้าหล่อเหลาที่เป็นสีเข้มขึ้นยามอารมณ์ทะลักถึงจุดเดือด
“ผมจะให้โอกาสคุณตัดสินใจ เลือก...ว่าจะเป็นนางบำเรอจนผมเบื่อแล้วค่อยเฉดหัวคุณทิ้ง หรือจะให้ครอบครัวคุณเดือดร้อนเพราะผมจะเอาเรื่องคุณทางกฎหมายฐานหลอกลวงเอาเงินจากพ่อของผม!”
“ฉันจะทำแบบนั้นได้ยังไง ฉันไม่ใช่โสเภณีเร่ขายตัวอย่างที่คุณเข้าใจ และฉันก็ไม่ได้คิดหาผลประโยชน์บนความเจ็บช้ำของใครด้วย...โอ๊ย!”
มัสมินร้องเสียงหลงเมื่อเขาออกแรงบิดข้อมือเรียวจนกระดูกแทบป่นเป็นผงไปเดี๋ยวนั้น...เขาหาใช่ลอวเรนซ์คนเดิมที่มีแต่ความนุ่มนวลอ่อนหวานฉาบความเป็นสุภาพบุรุษในวิญญาณดวงนั้นไม่ คนถูกทำร้ายคู้ตัวและร้องไห้เหมือนเด็กถูกผู้ใหญ่ลงโทษ
“เวลาที่เรารู้จักกัน รักกันมันไม่มีความหมายอะไรกับคุณเลยสักนิด แต่เวลาแค่นั้นก็ยังน้อยไปที่คุณรู้จักผมได้แค่ด้านเดียว ด้านที่รักคุณ หลงคุณ อยากได้คุณมาเป็นคู่ชีวิตเหมือนพ่อของผมที่มีผู้หญิงไทยอย่างแม่ผมเป็นคู่คิด แต่คราวนี้ล่ะ มัสมิน...คุณจะได้รู้จักอีกด้านหนึ่งของผม อีกด้านหนึ่งที่เกลียดการโกหก ปลิ้นปล้อน เล่นละครและสร้างเรื่องอย่างที่คุณทำ”
“ฉันขอเวลาค่ะริค...ฉันขอเวลา แล้วฉันจะ...”
“หมดเวลาของคุณแล้ว มิวซีอา! ผมให้คุณตัดสินใจแค่คืนพรุ่งนี้สามทุ่ม คุณมีสองทางเลือกเท่านั้นว่าจะเอาตัวมาชดใช้เงินที่หลอกเอาจากพ่อของผมไป หรืออยากให้ทางบ้านคุณเดือดร้อนอย่างที่คุณคาดไม่ถึง อย่าคิดว่าคนอื่นจะโง่กว่าคุณเสมอไปและอย่าลืมว่าผมเป็นใคร ผมก็สร้างเรื่องยัดคุณเข้าคุกได้เหมือนที่คุณทำกับพ่อผมเหมือนกัน!”
“ฉันจะไม่เป็นผู้หญิงของคุณ!” มัสมินโต้เสียงดังและมันมีพลังมากพอจะสะเทือนความรู้สึกของคนที่ใช้กำลังตรึงเธอไว้แน่น หญิงสาวกัดฟันและคิดอย่างเดียวว่าเธอไม่มีวันพ่ายแพ้ต่ออำนาจคุกคามของลอวเรนซ์ไม่ว่าเขาจะเป็นซาตานมาจากโลกไหนก็ตาม
“ฉันจะไม่อธิบายอะไรให้คุณฟัง ฉันเกลียดคุณที่สุดเลย ริค! คุณอย่าคิดว่าจะเอาเงินของคุณมาข่มขู่ชีวิตของฉันได้ อิสระของฉันอยู่ที่ตัวฉัน ไม่แน่หรอก...ฉันอาจจะเลือกทางตายถึงแม้คุณจะเป็นผู้ชายคนสุดท้ายในโลกนี้!”
“คุณมันโสเภณีชัด ๆ !”
“โอ๊ย!”
ชายหนุ่มบันดาลโทสะแรงจนหลงลืมตัวสลัดร่างแน่งน้อยลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าบนฟองคลื่นที่แตกกระจายเหนือพื้นทรายหยาบ ชุดราตรีบนร่างนั้นเปียกปอนไม่มีดี ทว่าเนียนเนื้อขาวชมพูกลับอวดตัวโผล่พ้นชุดงามสั่นไหวสายตาคู่คมที่เจ้าของร่างสูงใหญ่อยากจะล้มตัวลงไปร่วมรักเพื่อเป็นการลงทัณฑ์ความโอหังของหญิงสาวเสียให้รู้แล้วรู้รอด
ลอวเรนซ์ยังคงแล้งน้ำใจที่ยังทนยืนดูร่างเล็กอยู่ได้ขณะเธอหยัดกายนั่งหลังตรง มัสมินถอนฝ่ามือทั้งสองขึ้นมาจากพื้นทรายใต้ฟองคลื่นแต่แล้วหัวใจดวงนั้นต้องกระตุกวูบเมื่อบนฝ่ามือข้างหนึ่งเต็มไปด้วยรอยกรีดลึกจากเศษแก้วใต้ท้องของละอองคลื่นที่เธอมองไม่เห็น เป็นมือข้างที่ใช้จับคอร์ทบนสายของไวโอลินและมัสมินถึงกับลมจับเมื่อธารเลือดแดงสดไหลออกมาจากรอบบาดแผลแทนที่หยาดน้ำบนฝ่ามือ
ลอวเรนซ์เหยียดมุมปากไม่อยากแม้แต่จะคิดสงสารแม้จะเห็นร่างนั้นฟุบลงกับผืนทรายท่ามกลางคลื่นเล็กเล่นล้อมากระทบตัว ล้มแค่นี้ทำมารยาเป็นลมต่อหน้าเขาเสียอย่างนั้น ชายหนุ่มทำท่าจะหันหลังกลับทว่าสำนึกซึ่งซ่อนตัวลึกจากความหยาบร้ายกลับเตือนเขาเป็นครั้งแรกว่าจะปล่อยให้เธอตายไปเสียหรืออย่างไร
- Writer
