มัสมินไม่รู้ว่าเธอหลับไปนานเท่าใดก่อนเปิดเปลือกตาขึ้นมาใต้แสงไฟเย็นและภาพแปลกตาของเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งภายในห้องกว้างและเรือนร่างตัวเองภายใต้ชุดนอนสายเดี่ยวผ้าไหมบอบบางบนเตียงหนา หญิงสาวนอนนิ่งขณะปรือตาขึ้นจ้องมองพัดลมแบบธรรมดาบนเพดานไม้ด้วยความอ่อนล้าข้างในและภาพสุดท้ายที่หน้าห้องพักในอพาร์ตเม้นท์ก่อนดำดิ่งสู่ฝันราวชั่วนิรันด์ในนิทรา
ที่นี่ไม่ใช่อพาร์ตเม้นท์ของเธอ ไม่ใช่บ้านพักตากอากาศของลอวเรนซ์ แล้วที่นี่คือที่ไหนกัน เมื่อดึงสติคืนกลับมาไว้มั่นร่างแน่น้อยจึงผุดลุกขึ้นนั่งและมองไปรอบ ๆ ห้องซึ่งเธอไม่คุ้นตาได้ มัสมินหย่อนเท้าเรียวบางลงบนผ้าเช็ดเท้าปุยนุ่มสีขาวข้างเตียงก่อนจะเลื่อนบั้นท้ายลุกขึ้นยืนเต็มตัว เธอไม่คุ้นกับสถานที่นี้เลยแม้แต่น้อยกระทั่งต้องตัดสินใจก้าวพ้นประตูห้องออกไปเพื่อพบกับภาพอันแปลกตาไม่ว่าจะเป็นลักษณะของบ้าน ของตกแต่งและบรรยากาศซึ่งหญิงสาวได้กลิ่นต้นไม้แปลก ๆ ลอยมาแตะจมู
