“ค่าตอบแทน” ในซองนั้นมีเงินอยู่จำนวนหนึ่ง ถูกยื่นไปให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ใบหน้าของผู้ชายถูกปิดด้วยแมส์กและหมวกแก๊ปสีดำ
“ขอบคุณนะครับ” น้ำเสียงตื่นเต้นปนดีใจเอ่ยขอบคุณหญิงวัยกลางคน หากไม่ได้เงินก้อนนี้มายายเขาต้องแย่แน่ ๆ
“ไม่กลัวถูกจับได้หรือไง”
“เอ่อ..” กลัวสิ ทำไมจะไม่กลัว แล้วเขามีทางอื่นด้วยงั้นเหรอถ้าไม่ทำแบบนี้ เพราะคนที่แย่จะเป็นยายเขาเอง แค่อยากปกป้องคนที่เรารักให้อยู่กับเราไปนาน ๆ เท่านั้น
“เอาเป็นว่าฉันขอบคุณนายก็แล้วกันที่ช่วย” ถ้าไม่ได้คนตรงหน้าเธอก็จะไม่รู้ข้อมูลที่ต้องการ ถือว่าเงินก้อนนี้แทนคำขอบคุณและค่าจ้างก็แล้วกัน
“คุณจะไม่พูดใช่ไหม”
“นายไม่พูด ฉันไม่พูด เรื่องนี้ก็จะไม่มีใครรู้”
“ขอบคุณนะครับ”
“ฉันไปละ” จากนั้นหญิงวัยกลางคนก็ขอตัวกลับ เธอเดินออกจากร้านไปอย่างมีความสุข ข้อมูลที่ได้มาแลกกับเงินที่เสียไปถือว่าคุ้มเกินค่า
“ใครจะไปไหนวะ” ลูกน้องคนหนึ่
