บทที่5[70%]
1446 Words
“...”
“หิวไหม? พี่ทำอาหารไว้เยอะเลย ว่าแต่ไปเที่ยวไหนกับแซนและลิมาครับ”
“อ๋อก็ไปเดินห้าง แต่กำลังจะไปดูหนังต่อพี่ยูโทรมา แคร์ก็เลยเลือกที่จะมากินข้าวกับพี่” แคร์ยิ้มให้ร่างหนาที่พยักหน้ารับก่อนที่ทั้งสองคนจะกินข้าวกันอย่างอร่อย จนกระทั่งกินเสร็จแคร์ก็เดินไปยืนข้างๆ ยูอาช่วยร่างหนาล้างจานทันทีอย่างสนุกเพราะเธอไม่เคยล้างจานมาก่อนเลย ดังนั้นร่างเล็กจึงมองฟองในอ่างแล้วยิ้มมุมปากทันทีก่อนจะป้ายไปที่แก้มขวาของยูอา
“อ่ะ แคร์เล่นอะไรครับเนี้ย หน้าพี่เลอะนะ...”
“5555 ตลกจัง นี่แน่ะๆ”
“อ่ะแคร์ พี่ไม่เล่นนะ...” ยูอาปัดมือแคร์ที่พยายามเอาฟองมาป้ายหน้าเขาอย่างสนุก แต่กลับทำให้แคร์ที่โถมตัวไปหาร่างหนาเป็นอันต้องสะดุดขาตัวเองทำให้ยูอารับร่างเล็กไว้ในอกแทบไม่ทัน
“อือ เจ็บหัวอ่ะ?”
“แล้วเล่นอะไรแบบนี้ล่ะครับ พอเลยไปนั่งที่โซฟานะ” แคร์เงยหน้ามองยูอาพร้อมกับทำปากจู๋ใส่เขาทันที ร่างหนามองใบหน้าสวยที่เลอะฟองนิดหน่อยจึงใส่นิ้วโป้งเกี่ยไปมาที่แก้มนุ่มจนแคร์หยุดนิ่งทันที มองสายตาของยูอาที่กำลังมองแก้มเธออยู่ จนกระทั่งเลื่อนมาสบสายตากับแคร์ที่มองเขาอยู่ก่อน แคร์โอบคอหนาให้โน้มลงมาก่อนจะประกบจูบริมฝีปากของเขาทันทีจนยูอาตกใจพยายามจะผลักร่างเล็กให้ออกไป แต่กลับกลายเป็นว่าเขาต้องโอบกอดเอวเล็กให้แนบชิดกับตัวเขามากขึ้น ลิ้นเล็กกำลังกวัดเกี่ยวลิ้นร้อนของเขาอย่างมัวเมา มือเล็กไล่ไปตามแผ่นหลังของเขาก่อนจะจิกลงไปเบาๆ เพื่อสร้างความเสียวให้กับยูอา และก็เป็นไปตามคาดร่างหนาจูบตอบร่างเล็กทันทีทั้งที่เขาพยายามอดทนแล้ว แต่โพรงปากของคนตัวเล็กมันหวานจนเขาอดไม่ได้ที่จะจูบตอบกลับไป ยูอาพาร่างเล็กให้เอนตัวนอนลงกับโต๊ะกินข้าว
“อะ อื้อ...” เสียงครางเล็กๆ ดังเล็ดลอดออกมาทันทีเป็นเพราะแคร์ไม่ไหวแล้วกับจูบที่ยูอามอบให้ กะจะทำให้ยูอาสะท้านไหงกลับกลายเป็นตัวเธอที่สะท้านซะเองล่ะ มือหนาจับไหล่นวลที่สวมแค่เสื้อกล้ามสีดำลูบไปมาจนแคร์ขนลุกไปหมด ก่อนที่สติของยูอาจะกลับมาร่างหนาถอนจูบออกมามองใบหน้าสวยที่หอบหายใจหนักแล้วจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากของแคร์ กัดลงไปที่ปากล่างจนแคร์ตกใจ
“อือ เจ็บนะ... เดี๋ยวแคร์ก็กัดบ้างหรอก!!”
“จูบพี่ทำไมเนี้ย?”
“แล้วพี่จูบตอบแคร์ทำไมล่ะ?”
“...”
“เงียบทำไม แคร์อยากจูบพี่... ก็เพราะแคร์อยากจูบ แล้วพี่ล่ะ?” แคร์มองยูอาที่ลุกขึ้นยืนหลังตรงก่อนจะมองร่างเล็กที่ยิ้มอย่างเหนือกว่า อะไรกันพี่ยูอย่าบอกนะว่าแค่จูบครั้งที่สองทำให้พี่เริ่มหวั่นไหวกับแคร์แล้วจริงๆ แบบนี้ก็ไม่ต้องลงแรงหนักมากนะสิเนี้ย แซนกับลิประเมินพี่สูงไปนะเนี้ย
“พี่เป็นผู้ชาย ถ้ามีใครมาจูบแบบนี้ด้วยมันก็ต้องมีบ้างที่เผลอจูบตอบ...”
“เผลอจูบตอบ? นี่พี่กำลังบอกแคร์ว่า ที่พี่จูบตอบแคร์เพราะเผลองั้นเหรอ?”
“ก็จะให้พี่พูดยังไง ในเมื่อมันคือแบบนั้น” ยูอาตอบตามความจริงซึ่งต่อให้เขามีความอดทนมากแค่ไหน แต่สิ่งที่แคร์ทำกับเขามันก็มีบ้างที่จะทำให้เขาเผลอตัวไป แต่ก็แค่นั้นเพราะเขาจะพยายามคุมตัวเองให้มากกว่านี้ และเตือนแคร์ให้เลิกทำแบบนี้กับเขาด้วย ร่างหนาถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาโดยทิ้งร่างเล็กให้โมโหอยู่แบบนั้น
“พี่ยู!!”
“แคร์ พี่ไม่รู้นะว่าแคร์ทำแบบนี้ทำไม แต่หยุดเถอะ... อย่าให้พี่ต้องทำผิดกับตัวเองเลย พี่คิดกับเราแค่น้องคนหนึ่งเท่านั้น พี่ห่วงเราในฐานะพี่ชาย แคร์อย่าทำแบบนี้อีก เข้าใจไหม?”
“ไม่!! แคร์ไม่สน เพราะแคร์เคยบอกแล้วไงว่าแคร์ชอบพี่ เพราะฉะนั้นพี่ยูไม่มีสิทธิ์มาห้ามแคร์!!” ร่างเล็กเดินหมุนตัวออกจากห้องยูอาทันทีและเดินเข้าห้องตัวเองไปด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียวที่สุด แคร์เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที... พลางคิดทบทวนว่าจะทำยังไงให้ยูอาอยู่ใกล้ชิดกับเธอตลอดเวลา เพราะถ้าอยู่ใกล้กันแล้วมันก็อาจจะมีหวั่นไหวบ้าง ร่างเล็กอาบน้ำเสร็จก็สวมแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียวเท่านั้นออกมานั่งทาครีมที่เตียง อืม... เดี๋ยวนะ?
“อ่ะ เจอแล้ว...” แคร์มองนามบัตรในมือแล้วยิ้มออกมาทันที ใช่... ถ้าเป็นวิธีนี้ พี่ยูจะต้องอยู่ใกล้ชิดเรามากขึ้น และจะห่วงเรามากขึ้นด้วย ว่าแล้วร่างเล็กก็ยิ้มหน้าบานไปที่ประตูห้องของยูอาอีกครั้งก่อนจะเปิดประตูเข้าไปเห็นร่างหนากำลังนอนอยู่ที่โซฟา แคร์ค่อยๆ ย่องไปหายูอาทันทีแล้วล้มตัวลงนอนทับร่างหนาที่ตอนนี้หลับไม่รู้เรื่องเนื่องจากงานที่คาสิโนวุ่นวายเลยทำให้เขาไม่ได้พักผ่อน แคร์ยิ้มมุมปากก่อนจะเท้าคางลงบนอกแกร่ง มือเล็กไล่ไปตามแผงอกแล้วเลื่อนไปที่ใบหน้าหล่อ ใช้นิ้วลากไปตามแก้มนุ่มของเขาวนไปมาจนมาถึงจมูกโด่งและมาจบที่ริมฝีปากแดงระเรื่อ ที่ทำให้เธอลืมไม่ลงกับจูบที่เขามอบให้ ใบหน้าสวยคมเลื่อนใบหน้าไปชิดกับใบหน้าหล่อ จมูกชนจมูกจนกับรับรู้ถึงลมหายใจเข้าออกของยูอาที่สม่ำเสมอและร้อนจนเธอใจสั่น บ้าจริงแคร์... มาใจสั่นอะไรเนี้ย!! ริมฝีปากเล็กจูบไปที่ริมฝีปากร้อนของเขาเบาๆ ก่อนจะไล่ขึ้นไปที่จมูก ความรู้สึกแบบนี้ทำให้ยูอาถึงกับเคลิ้มทันทีวาดวงแขนกอดเอวเล็กแน่น ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองใบหน้าสวยคมก็ต้องตกใจทันที
“คะ แคร์!!”
“ขนาดหลับยังน่ารักเลยนะ...”
“!!!”
“ให้ตายเหอะ หลับแบบนี้... ระวังแคร์จะลักหลับไม่รู้ตัวนะ อิอิ”
“พูดอะไรแบบนี้แคร์ ลงไปจากตัวพี่เลย!!”
“ล้อเล่นน่า แคร์ก็แค่มีเรื่องจะปรึกษา”
“ปรึกษา? ก็ลงไปจากตัวพี่ก่อนสิครับ”
“ลงเหรอ? ไม่อ่ะ อยู่บนตัวพี่ยูแล้ว สบายดี ><” ร่างหนาถอนหายใจออกมาลุกขึ้นนั่งทันทีและมันเลยทำให้แคร์นั่งคร่อมร่างหนาด้วยท่าที่หวาดเสียวจนยูอาต้องอุ้มร่างเล็กให้นั่งลงข้างๆ
“มีอะไรปรึกษาพี่ก็ว่ามา...”
“ก็พอดีแคร์ว่าจะไปฟิตติ้งนางแบบอ่ะ พี่ยูว่าดีไหม?”
“ฟิตติ้ง? นางแบบ? คืออะไร” แคร์ยื่นนามบัตรที่ได้มาให้ยูอาดู ร่างหนาก้มลงอ่านรายละเอียดในนามบัตรก็ขมวดคิ้วทันที แล้วถ้าแคร์โดนหลอกขึ้นมาจะทำยังไง? และถ้าโดนไปหลอกถ่ายอะไรต่อมิอะไร...
“มันไม่อันตรายเหรอแคร์? พี่เจอข่าวแบบนี้บ่อยนะที่หลอกให้เด็กสาวไปถ่ายแบบ แต่ที่แท้หลอกให้ไปถ่ายหนังโป๊บ้าง ถ่ายรูปเปลือยบ้าง”
“ก็แคร์ถึงได้มาขอคำปรึกษาพี่ยูไง แคร์อยากทำนะ... อยู่ที่ห้องก็เบื่อด้วย พี่ยูคิดยังไงเหรอ?”
“อืม ถ้าแคร์อยากทำพี่ก็ห้ามไม่ได้นะ”
“...”
“เอาเป็นว่าพี่จะไปเป็นเพื่อนแคร์แล้วกัน เพื่อมีอันตรายมีพี่ไปด้วย จะได้ปลอดภัย”
“จริงนะพี่ยู เย้พี่ยูใจดีจัง จุ๊บ!!” ร่างเล็กกอดคอยูอาแล้วหอมแก้มเขาทันทีอย่างยิ้มแย้มก่อนจะพิงซบกับไหล่หนาทันที ยูอาได้แต่ส่ายหน้าไปมาทันทีอย่างยิ้มๆ
“คิดว่าตัวเองจะทำได้ไหม?”
“ไม่รู้ แต่ถ้ามีพี่ยูไปด้วยแคร์ต้องทำได้แน่ๆ”
“ทำไม? พี่ไม่ได้ไปถ่ายกับเราด้วยซะหน่อย มีพี่ไปด้วยจะช่วยแคร์ได้ไง” แคร์เงยหน้าสบตากับยูอาแล้วลุกขึ้นนั่งตักเขาทันทีจนยูอาได้แต่ถอนหายใจออกมา แล้วแต่เหอะ... ขี้เกียจจะพูดแล้วจริงๆ
- Writer
