บทที่6[100%]
1202 Words
“หึ” แคร์มองทีเดย์ที่ยกยิ้มมุมปากแล้วเดินขึ้นรถ ก่อนที่ร่างเล็กจะขึ้นไปนั่งด้วยสีหน้าหงุดหงิดนิดหน่อยกับสิ่งที่เขาทำ ทีเดย์ขับรถออกไปทันทีเพื่อตรงไปที่ร้านอาหารที่เขากำลังจะไป
“เธอกับจีน่า... ฉันเห็นนะ”
“ก็ฉันไม่ได้หาเรื่องก่อนนะ ยัยนั่นต่างหากที่ชอบหาเรื่องฉันตั้งแต่ฟิตติ้งแล้ว” ทีเดย์ไม่พูดอะไรจนกระทั่งมาถึงร้าน ร่างเล็กก็มุ่งตรงเข้าร้านไปทันทีมองหาแพนด้าที่ยิ้มให้เธอ แคร์เดินไปนั่งกับแพนด้าตามด้วยทีเดย์ที่นั่งลงตรงข้ามเธอ บรรยากาศตอนนี้เต็มไปด้วยความสนุก แคร์ออกไปเต้นกับแพนด้าโดยที่ทีเดย์ยังคงจับจ้องไปที่ใบหน้าสวยคมตลอดเวลา ถึงแม้ข้างๆ เขาจะมีจีน่าและนางแบบอีกสามคนนั่งอยู่ก็ตามที
“คุณทีเดย์ค่ะ วันนี้จีน่าขอให้ความสุขคุณนะ...”
“อือ”
“แต่คุณช่วยให้จีน่าได้ขึ้นหน้าปกนิตยสารเล่มใหม่ของคุณได้ไหม?” ร่างหนาขมวดคิ้วทันทีมองใบหน้าสวยของจีน่าที่ซบลงกับอกแกร่ง
“เรื่องบนเตียงก็คือเรื่องบนเตียง ถ้าในงานเธอทำไม่ดี ฉันก็ช่วยเธอไม่ได้”
“คุณทีเดย์...”
“หรือไง? เธอไม่มั่นใจว่าจะชนะแคร์งั้นเหรอ” จีน่าถึงกับร้อนรุ่มในหัวใจที่ทีเดย์เปรียบเทียบว่าเธอสู้แคร์ไม่ได้ ร่างเล็กระงับอารมณ์ตัวเองไว้แล้วซบหน้าลงกับอกแกร่งตามเดิม เพื่อให้เขาทำให้เธอมีความสุข
“มั่นใจสิค่ะ จีน่ามั่นใจว่าจะชนะแคร์ได้... เด็กที่ไม่เก่งแบบนั้น สู้จีน่าไม่ได้หรอก”
“หึพูดเหมือนเธออายุมากนะ ทั้งที่เธอแก่กว่าแคร์แค่ปีเดียว” ทีเดย์ยิ้มเยาะก่อนจะเลื่อนมือไปบีบทรวงอกจีน่าจนเธอทำหน้าเคลิ้ม ดีที่ตรงนี้เป็นมุมมืด... มือหนาบีบทรวงอกใหญ่แต่สายตากลับมองใบหน้าสวยที่กำลังเต้นอยู่อย่างสนุก
“ให้ตายเหอะ ฉันอยากเอาเธอจังว่ะ...”
“งั้นเราก็ไปเลยดีไหมค่ะ?” ร่างหนาไม่ได้สนใจคำพูดของจีน่า แต่กำลังสนใจอีกคนที่กำลังเดินตรงมานั่งที่โต๊ะพร้อมกับกระดกค๊อกเทลเข้าปากอย่างนิ่งๆ ใบหน้าสวยเริ่มแดงนิดหน่อยอาจจะเป็นเพราะเธอดื่มเยอะไป แต่ก็ยังคงสติไว้อยู่ แคร์มองนาฬิกาที่ข้อมือก็พบว่าตอนนี้มันสี่ทุ่มแล้ว
“แย่แล้ว... พี่แพนด้า แคร์ขอตัวกลับก่อนนะคะ”
“อ้าวกลับแล้วเหรอ งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะ... กลับยังไงล่ะ?”
“เออแคร์เรียกแท็กซี่กลับเองค่ะ” แคร์ยกมือไหว้ทีมงานและไม่ลืมที่จะยกมือไหว้ทีเดย์ที่มองเธออยู่ ร่างเล็กออกจากร้านและเดินไปรอแท็กซี่ พี่ยูต้องโมโหแน่เลยทำไงดีเนี้ย?!!
ปรี้นๆ...
“ขึ้นรถ ฉันไปส่ง”
“คุณทีเดย์...” ร่างหนาพยักหน้าให้แคร์ที่ลังเลแต่ก็ไม่มีเวลาแล้ว ร่างเล็กเดินขึ้นรถเขาไปทันทีมองนาฬิกาที่ข้อมือตลอด หวังว่าพี่ยูของเธอคงไม่รออยู่ที่บริษัทนะ...
“บ้านเธออยู่ไหน?”
“ไปที่บริษัทคุณเถอะค่ะ” ทีเดย์ขมวดคิ้วทันทีอย่างนิ่งๆ รอบคอบดีนี่แคร์... ยากๆ แบบนี้สิฉันชอบ!! รถสปอร์ตสุดหรูมาจอดที่หน้าบริษัทที่ตอนนี้เงียบสงัด แคร์ลงจากรถมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ของยูอาสักคัน ร่างเล็กถอนหายใจออกมาทันที ใช่สิใครจะรอล่ะอีกอย่างเมื่อวานเขาก็นัดกับเพื่อนนี่น่า อาจจะลืมเธอไปก็ได้นี่น่า...
“ว่าไงแคร์ เธอลืมอะไร?”
“เปล่าค่ะ แคร์กะ...”
“มาแล้วเหรอ?”
“พะ พี่ยู!!” แคร์หันไปมองยูอาที่เดินออกมาจากลานจอดรถ สายตาคมมองแคร์และร่างสูงของทีเดย์ที่ยืนกอดอกอยู่ ความจริงเขามารอแคร์ตั้งแต่เย็นแล้วก่อนจะนั่งรอจนมืดและเพิ่งมารู้เรื่องจากยามว่าเจ้าของบริษัทพานางแบบหน้าใหม่ไปเลี้ยงปาร์ตี้ และใช่เขาโกรธที่แคร์ไม่ยอมบอกเขาและโทรหาเขาสักนิด
“พี่ยูมานานหรือยัง?”
“ตั้งแต่เย็นแล้วล่ะ”
“!!!”
“ถ้าแคร์โทรบอกพี่สักนิด พี่คงไม่ต้องรอ... แคร์จะกลับกับเขาก็ได้นะ พี่กลับก่อน”
“พี่ยู!! แคร์จะกลับกับพี่อ่ะ ขอบคุณคุณทีเดย์มากนะคะ ฉันขอตัว” ทีเดย์มองร่างเล็กที่ยกมือไหว้เขาก่อนจะเดินตามร่างหนาของอีกคนไป เขาไม่ชอบหน้าไอ้หมอนี่เลยแหะ!! แต่เอาเถอะ จะเป็นใครก็ช่าง...
“ก็ฉันจะเอา ใครหน้าไหนก็ขวาง... ไม่ได้ หึ”
ร่างเล็กกอดเอวหนาแน่นทันทีที่รถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ขับออกจากบริษัท ยูอาเลือกที่จะเงียบและไม่พูดอะไรเลย จนแคร์รู้สึกผิดทันทีซบหน้าลงกับหลังของเขา แต่ความรู้สึกของยูอาตอนนี้มันกำลังมาคุมากที่เห็นแคร์มากับผู้ชายคนอื่น แถมผู้ชายคนนั้นก็ดูท่าทางไม่น่าไว้ใจมาก ทั้งสองคนเดินมาถึงหน้าห้องแคร์เดินตามยูอาเข้าไปในห้องทันที
“พี่ยู แคร์ขอโทษนะ คือแคร์ลืมเอามือถือไปด้วย...”
“...”
“พี่ยู อย่าโกรธแคร์เลยนะ” แคร์เดินไปสวมกอดร่างหนาจากด้านหลัง ทำให้ยูอาถอนหายใจออกมาทันทีหันไปมองร่างเล็กที่ทำหน้าเศร้าๆ จนเขายกมือขึ้นลูบแก้มเธอไปมา
“พี่ไม่ได้โกรธ แค่...”
“แค่อะไร?”
“แค่...” ยูอาไม่ตอบแต่กลับประกบจูบร่างเล็กทันที เพราะอะไรเขาก็ไม่รู้หัวใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องรู้สึกแบบนี้กับแคร์ด้วย... แคร์จะมีใครมันก็เป็นสิทธิ์ของร่างเล็ก แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกว่ายอมไม่ได้นะ มันเพราะอะไรกัน? แคร์ที่ถูกจู่โจมริมฝีปากก็จูบตอบร่างหนาทันทีอย่างรุนแรง เหตุผลของยูอาเธอไม่รู้ว่าทำไม แต่ถ้ามันทำให้เขาตกหลุมรักเธอ มันก็เป็นผลดีใช่ไหม? ร่างหนาพาร่างเล็กตรงเข้าห้องนอน ทาบทับร่างเล็กบดขยี้จูบทันทีอย่างรุนแรงและรับรู้ได้ว่าเธอแอบกินเหล้ามา ใบหน้าหล่อผละจูบออกมาแล้วกัดลงไปที่ริมฝีปากล่างของเธอ
“ใครสั่งให้กินเหล้า?”
“อะ เออ... นิดเดียวเองนะ”
“นิดเดียวก็ไม่ได้ พี่สั่งห้ามนะว่าถ้าไม่มีพี่อยู่ด้วย... ห้ามไปกินเหล้ากับใครที่ไหน เข้าใจไหม?”
“อือ ก็ได้...”
“ดีมาก เพราะงั้นต้องโดนพี่ชายทำโทษนะรู้ไหม?”
“ทำโทษอะไร? แคร์ไม่ผิดซะหน่อย...”
“ผิดสิ ผิดที่ทำให้พี่อยากจูบเรามากขนาดนี้... แบบนี้ต้องลงโทษให้หายดื้อกับพี่”
“อ่ะ พี่ยู...”
- Writer
