Pumasok ako ng university ng araw na iyon na lutang at iniisip pa rin kung bakit hindi nagpaalam sa akin si Leon. Hindi rin mawaglit sa isipan ko kung anong klaseng business trip ang aasikasuhin niya sa ibang bansa para ganun katagal siyang mawala. Tuluyang nakalimutan ko na ang ginawa naming halikan kagabi, ang pumalit naman doon ay itong palaisipan niyang business trip ng matagal. Nakikinita ko na ang sarili kong mae-stress oras na magkaroon kami ng relasyong dalawa. Kung panay ang travel niya, at alis niya ng bansa palagi niya pala akong maiiwanan dito. Idagdag pa na hindi siya marunong magpaalam ng maaga. Basta na lang siya aalis kung kailan niya gusto ng wala ni isang salita.
Ano bang ipinuputok ng butse mo, Charlie eh wala namang kayo?
Habang naglalakad sa loob ng campus patungo ng
