มองหน้าหล่อนอย่างหนักใจ อยากรู้ ผู้หญิงอย่างหล่อนจะมีเล่ห์เหลี่ยมประลองอะไรกับเขาอีก เพราะเขาคิดว่า คนอย่างขิมมพัสตร์ย่อมไม่ธรรมดาแน่ ภายใต้หงิมๆหวานๆ หล่อนอาจจะซ่อนยาพิษ
“แล้วคุณต้องการอะไรไม่ทราบ” พสวีแทบทะลุกลางปล้องเลย หญิงสาวยิ้ม ดีที่เริ่มจะคุยกับเขาง่ายหน่อย
“ค่ะ ดิฉันต้องการที่อยู่ของหลาน เผื่อวันหลังจะได้ไปเยี่ยมแกกับคุณแม่ เพราะท่านคิดถึงหลาน”
สองครั้งแล้วที่ขิมมพัสตร์อ้างเอาชื่อมารดาเรื่องหลาน
แม้กระดากปากหล่อนก็ต้องจำใจ เพื่อ่ให้เนียนที่สุด หวังว่าเขาจะตกลง เพราะแผนที่หล่อนคิดวางไว้จะได้ลงตัว ไม่ให้ชื่อพี่ชายเข้ามาเกี่ยวพัน เพราะพสวีไม่ชอบพี่ชายของหล่อน
แต่คำพูดที่เขาตอบมา ทำให้หล่อนต้องผิดหวัง
“คุณคิดว่ามันจะง่ายขนาดนั้นหรือ”
ขิมมพัสตร์ชักหงุดหงิดมองเขาด้วยแววตาที่ท้อใจ จำเป็นต้องขอร้องและอ้อนวอน
“ถ้างั้นคุณจะเอายังไงคะ” ที่ขิมมพัสตร์พูดเพราะคิดว่าหล่อนจะยอมแลกเปลี
