ตอนที่ 4
1132 Words
พสวีฟังหูไว้หู แม้เพื่อนของเขาจะชอบไปในทางตลกคะนอง แต่ก็ไว้ใจได้ เป็นเพื่อนที่นิสัยดีคนหนึ่งในสายตา
แต่พสวี อยากจะปล่อยเรื่องนี้เงียบๆมากกว่า เป็นเพราะเขาบอกเพื่อนไปแล้วว่า เขาไม่กล้าคิดอะไรทั้งสิ้น คิดแอบจีบ ลูกสาวเจ้านาย ขี้กลากจะกินหัว
ดันจะให้เขาเล่นของสูง ไม่หรอกพสวีรู้ตัวเองดีว่า เขาควรจะเจียมตัวอย่างไร
ค่ำของวันนี้ เขาถือโอกาสโทร.เข้าไปคุยกับพี่สาว และตั้งใจจะถามเล่นเผื่อไปถึงหลานที่ไร้เดียงสาด้วย
“ผมกลับมาถึงบ้านแล้วครับ วันนี้เหนื่อยเพลีย มากเหลือเกินพี่ดา”
เขาบอกถึงงานที่เพิ่มมากขึ้น
“แทบกลับถึงบ้านไม่ไหว แต่ก็ดีใจที่พ้นผ่านเสียได้”
สิดาวันยิ้มผ่านเครื่องมือถือ ที่เห็นน้องชายบ่น
“ทำเป็นบ่น ยังไม่มีแฟนเลยนะเรา นายพส”
ฝ่ายน้องชายเอาแต่ยิ้มกลั้วหัวเราะตอบ
“แฟน? สงสัยเนื้อคู่ ของผมยังไม่เกิดละมั้งครับ”
แกล้งพูดเล่นตอบไป
หล่อนจึงเอ็ดดุน้องชายเบา
“ทำเป็นเล่นไปน่ะ พส ของแบบนี้มันไม่แน่ อย่างพี่ ดูสิ รู้ตัวที่ไหน ว่าตัวเองจะต้องแต่งงาน คบกับคุณโมนมาหลายปี จากการเป็นเพื่อน ก็ไม่ได้นึกเลยนะว่า เขาจะชอบเราแบบนั้นด้วย”
สิดาวัน เอ่ยถึงเรื่องเก่า ที่หล่อนไม่อยากจะเอ่ย แต่ก็ดึงเข้ามา อาจจะเป็นเพราะ อยากจะย้อนถึงอดีตรักที่เกิดขึ้นและมันจบลงแบบนี้
ฝ่ายน้องชาย เขาเงียบไปครู่ การที่พี่สาวเอ่ยถึงเรื่องนี้ จะเป็นการบั่นทอนจิตใจตัวเองมากเกินไปไหม? ลองชั่งใจเหมือนกัน
แต่พี่สาวพูดแบบสนุกและหัวเราะ
แต่ลึกๆภายในหัวใจนั้น ผู้เป็นน้องชายคาดเดา คงยังจะฝังใจเจ็บ กับชีวิตที่ร้าวฉาน และการกระทำของชายหนุ่มผู้นี้
“ขอบคุณครับ แต่พสก็ดีใจที่พี่ดา ฟื้นเร็ว มาเป็นปกติ เพราะบางคน เป็นหนัก ถึงขั้นทำอะไรไม่ถูก แต่พี่ดา เข้มแข็งหมอนั่น อย่าไปคิดถึงเขาเลยครับ เพราะเขาเลือกตัวเองแท้ ถ้าเป็นไปได้ ไม่อยากให้พี่ดาเอ่ยถึงเขาบ่อยนะครับ พี่ดาควรจะลืมและทำใจมากกว่า”
เขาเอ่ยกับพี่สาวด้วยความเป็นห่วง
นึกถึงอดีตพี่เขยนั้น เขาอยากจะเบือนหนีด้วยซ้ำ หมอนี่ทำความเลวร้ายสากรรจ์ ให้กับพี่สาวเขามากเหลือคณา พี่ดา ของเขาก็บ้า คิดฟุ้งซ่าน รู้ว่า เขาไม่อยากฟังเรื่องนี้สักเท่าไหร่ โดยเฉพาะคนที่ทำให้พี่สาวของเขาเจ็บ
เพราะความรู้สึกของเขานั้น มันก็เจ็บไม่ต่างไปจากพี่สาวเช่นกัน อาจจะเจ็บมากกว่าด้วย
ที่เขาป็นน้องชายและรักพี่สาวคนนี้อย่างมาก
“พี่พยายามทำใจ”
เอ่ยตอบน้องชาย
“ก็พยายามทำให้มันได้สิครับ ไม่ใช่ว่า พี่จะทำใจ แล้วก็กลับไปคิดถึงมันอีก”
เขาพูดถึงอดีตพี่เขยไม่ค่อยดีนัก ความจริงโมนนั้นเป็นคนสุภาพ และนอบน้อม ไม่ว่าจะกับเขาและพี่สาว แต่นิสัยระยำสุด ที่รับไม่ได้ ก็เรื่องที่ทำให้ทั้งคู่เลิกจากกัน เพราะเจ้าชู้ประตูดิน
สิดาวันกลับหัวเราะใส่น้องชายอีก
“พี่ก็อยากเล่าให้เธอฟังเท่านั้น เธออย่าเอามาปะปนกับเรื่องนี้เลย”
“ก็บอกแล้วว่า ที่พูดคุยนี่ พี่ดา ทำใจได้แค่ไหน.. ถ้าทำไม่ได้ ก็อย่าฝืนความรู้สึกของตัวเอง ผมโกรธนายโมน ก็คือโกรธ แล้วก็เกลียดเข้าไส้จริงๆ เมื่อก่อน ก็เคยรักเคารพเขk ก็ในฐานะพี่เขน แล้วเป็นพ่อของเจ้าหนึ่ง”
พสวีตอบ แต่ก็อยากจะเปลี่ยนเรื่อง
“คิดเรื่องอื่นเถอะนะ เอาเรื่องที่พี่ดา สบายใจ”
สิดาวัน นิ่งไปครู่ก่อนตอบ
“เอาล่ะ เรื่องงานก็ได้ มีงานหนึ่งที่พี่รู้สึกสบายใจ”
“งานอะไรละครับ”
เขาขมวดคิ้วถามพี่สาว
“ของใครกัน”
สิวันดาตอบน้องชาย
“พสจำกัญจลาได้ไหม เพื่อนของพี่เอง กับคุณดนู เขาจะแต่งงานกัน”
เขาพยายามทำท่าครุ่นคิด เคยคุ้นเหมือนกัน
“พอจะคุ้นเหมือนกันครับ”
“เขาจะแต่งงานอาทิตย์หน้านี้แล้ว แต่งแบบสายฟ้าฟาด แต่พี่ก็รู้สึกดีใจที่คู่นี้ลงเอยกันได้ ก็ขอให้เพื่อนโชคดี”
“ก็หมายความว่าพี่ดา จะไปร่วมงานเขา”
“ก็แน่สิยะ ฉันจะอุ้มตาหนึ่งไปด้วย ส่วนเธอ ช่วยมาเป็นคู่ควงของพี่สาวอย่างฉันหน่อยนะ”
สิดาวันบอกน้องชาย เมื่อเขาเข้าใจแล้ว
“เดี๋ยวจัดให้คร๊าบ กับพี่สาวสุดที่รัก และหลานน้อยของผม”
พสวีล้อเลียนพี่สาวเสียงสุภาพ
งานของขิมมพัสตร์ จบแล้ว หล่อนก็กลับบ้าน กลับพบว่า คนที่กลับมาที่บ้าน ในตอนเย็นของวันนี้ กลับเป็นพี่ชายของหล่อน หน้าตาของเขาไม่ดีนักหรอก หรือว่าคิดถึงลูก จะมาหาลูกคือหลานชายล่ะ
หล่อนเลยพูดกับพี่ชาย
“ทำไม หน้าตาของพี่โมน ไม่สู้ดีเลย แหม..ฉลองรักใหม่จากลากับคนเก่ามันต้องกระปรี้กระเปร่าสิคะพี่ชายขา”
หล่อนยังมีหน้ามายั่วพี่ชายอย่างเขาอีก
โมนหรือปรไมยเบือนหน้ากลับมาหาน้องสาว ออกจะเคืองตึงใส่
“แกพูดนี่ ไม่ให้กำลังใจฉันเลยยัยขิม”
“อ้าว นี่ ขิม เป็นฝ่ายผิดละสิ ที่ทักพี่อย่างนี้”
ขิมมพัสตร์ถามพี่ชายกลับไป เสียงหล่อนงอนนิดหนึ่ง
“ไม่ถึงขนาดนั้น แกไม่ผิดหรอก ฉันนะสิที่ผิด”
เขาตอบน้องสาว
“เรื่องอะไรคะ ไหนขยายความหน่อยซิ ขิมต้องการอยากจะรู้เรื่อง”
“พี่ทะเลาะกับชาดาวีมา เธองอน พี่ ก็เลยเซ็งนิดหน่อย”
“พี่ใหญ่เลยนึกถึงบ้านเป็นอันดับแรก”
หล่อนต่อความ บางครั้งก็เรียกโมนว่าพี่ใหญ่
แล้วแต่ตามโอกาสของหล่อนเหมือนกัน เห็นเขาสีหน้าหงุดหงิด
“งั้นมาที่นี่ พี่คิดว่า จะได้เจอกับตาหนึ่ง”
เขาถอนใจ เอ่ยบอก
“พี่รู้แล้ว เขามาขอลูกจากพี่เมื่ออาทิตย์ก่อน. ก็เห็นใจในความรู้สึกของเขา เขาเป็นแม่ และคงไม่อยากให้ลูกอยู่กับแม่เลี้ยงหรอก”
เขาตอบไปเช่นนี้ ตามความจริง ที่เขาคุยกับอดีตภรรยาแล้ว คิดว่าหล่อนรู้เรื่อง และเขารู้เรื่องเช่นเดียวกัน
ต้องยอมหล่อน เพราะสิดาวัน ขอร้องเขาเป็นครั้งสุดท้าย
- Writer
