เธอรั้งเขาเอาไว้อีกแล้ว เธอจะรู้ตัวไหม ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ ถ้าพรุ่งนี้เธอตื่นมาแล้วจำสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้ เธอคงด่าเขายับ หรือไม่ก็ฟ้องพ่อของเธอ ซึ่งเขาเองก็คงต้องยอมรับบทลงโทษที่มันจะตามมา ในเมื่อเขาอดใจไม่ไหว อยากชิมความหวานฉ่ำของเธอเอง
“ไม่ได้ครับ คุณเมามาก คุณรู้ไหม ว่าผมเกือบจะทำอะไรคุณแล้ว”
“ทำอะไร”
“คุณพลอยยยย...เห้อ ผมขอโทษจริงๆ ผมต้องไปแล้ว”
เสียงทุ้มลากยาวราวกับกำลังลำบากใจที่จะเอ่ย แต่ก็ต้องตัดใจ ก่อนที่อะไรๆ มันจะเกินเลยไปกว่านี้
“อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียวไคล์ ฉันกลัว”
เธอยังหวาดผวากับเรื่องที่เกิดขึ้นที่ผับ ในตอนนี้เธอกำลังรู้สึกดีและลืมมันได้อยู่แล้วแท้ๆ เพราะความอบอุ่นวูบวาบที่เขามอบให้ แล้วทำไมล่ะ เขาถึงจะทิ้งเธอไว้ให้จมอยู่กับความรู้สึกหวาดผวาแบบเดิมๆ อีก
“คุณพลอย”
ดวงตากลมโตน้ำตารื้น แค่เพียงกะพริบเบาๆ หยาดน้ำนั้นมันก็ไหลออกมาอาบแก้มนวล หัวใจแกร่งปวดแปลบที่เห็นเ
